Γεωπολιτική και Πολιτική

 

Η Γεωπολιτική είναι πάνω από την Πολιτική κάθε χώρας. Γιατί οι Γεωπολιτικές συμμαχίες απειλούν όλες "τις άλλες" χώρες.Όποιο κράτος λοιπόν δεν κάνει ότι λέει η συμμαχία του -επειδή θεωρεί συμφέρον για το ίδιο κάποια άλλη πολιτική- η συμμαχία του απλά απειλεί ότι θα το αφήσει έρμαιο των αλλων συμμαχιών. Και το αναγκάζει έτσι προς τη δική της πολιτική, που δεν είναι αλλη απο την πολιτική των αφεντικών της.

Λειτουργεί ακριβώς όπως η πώληση προστασίας στα μαγαζιά. Ο επίδοξος προστάτης δηλαδή τρομοκρατεί πρώτα με διάφορες απειλές τον μαγαζάτορα, κατα προτιμηση όχι απειλές που προέρχονται από τον ίδιο. Ύστερα, αν ο μαγαζάτορας  τρομάξει αρκετά, ο προστάτης εμφανιζεται σαν σωτήρας και παίρνει προμήθεια για να τον … "προστατεύει".  

Στην περίπτωση των κρατών οι προμήθειες αυτές δεν είναι τιποτε άλλο από την πώληση, "αμυντικών" πάντα, εξοπλισμών, που όλως συμπτωματικα κατασκευαζουν τα αφεντικά της κάθε συμμαχίας. Επίσης ο "μαγαζάτορας" που πρέπει να τρομάξει αρκετά δεν είναι απαραίτητα οι πρωθυπουργοί τους. Αφού αυτοι ξερουν τι γίνεται αν δεν παίρνουν και παχυλές προμήθειες για να υπογράφουν. 

Ο "πελάτης" είναι οι λαοι τους. Γιατί αυτοί θα πρέπει να πληρώσουν τα δισεκατομμύρια για τους εξοπλισμούς, αντι να πανε όλα αυτα τα χρήματα σε χρήσιμες γι'αυτούς υποδομες. Πρέπει λοιπόν να το κρινουν σαν κάτι απαραίτητο ώστε ταυτόχρονα με την προμήθεια να μην χάσουν οι πρωθυπουργοι τις ψήφους του λαού τους στις επόμενες εκλογές. Επειδή ο λαος δυσαρεστήθηκε που τα δις δεν πήγαν στο συμφέρον του.

Το ζήτημα λοιπόν ίσως δεν είναι τόσο αν θα επιτεθεί η Τουρκία σε μας αλλά ποιοι θα θέλουν να μας επιτεθούν αν εμείς και η Τουρκία πλέον κάνουμε μια Γεωπολιτική συμμαχία, μια συνομοσπονδία . Κάτι που προφανώς θα έδινε και στους δύο λαούς αυτόματα πολλά δις, που τώρα πληρώνουν για να αναιρέσουν, υποτίθεται, ο ένας την απειλή από τον άλλο.

Γιατί "υποτίθεται"; Σκεφτείτε λίγο το σενάριο, όχι εθνικά ή κρατικά αλλά Γεωπολιτικα. 

Μας επιτίθενται λοιπόν οι Τούρκοι γιατί κάποιοι τους κούρδισαν αλλά εμείς με τα δις ευρώ που δώσαμε είμαστε τόσο δυνατοί που τους αντεπιτιθέμεθα. Ας αφήσουμε έξω την πιθανότητα να πυροδοτήσει κάτι τέτοιο, στο πιο σημαντικό Γεωπολιτικό σταυροδρόμι του πλανήτη, τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.  Ας υποθέσουμε ότι μας αφήνουν να φαγωθούμε μόνοι μας. Όποιος και αν κερδίσει δεν θα ελέγχει ύστερα  ολο το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, οπότε και αυτό το σταυροδρόμι; Ποιοι από τους άλλους Γεωπολιτικούς παίκτες θα ήθελαν κάτι τέτοιο; Κανείς για κανέναν.

Ποιο είναι το συμπέρασμα απ' όλα αυτά; Ότι αφού κανείς από τις μεγάλες δυνάμεις δεν θα επέτρεπε ποτέ έναν πόλεμο μας με την Τουρκία, αφού ότι και αν γίνει μετά αυτοί τελικά θα χάσουν, τζάμπα δίνει τα δισεκατομμύρια μας τώρα ο Μητσοτάκης που θα μπορούσαν κάλλιστα, όπως σε κάθε μαγαζί, αν δεν πληρώνονταν στον προστάτη, να χρησιμεύσουν στο  μαγαζί.

Όμως το ακόμη σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι αν κάναμε μια συνομοσπονδία με την Τουρκία αυτο το αποτελεσμα, ο ελεγχος απο αυτή τη συνομοσπονδία του σταυροδρομιου Ανατολής-Δύσης, θα επιτρεπόταν. Γιατί θα υπάρχει μια σημαντική Γεωπολιτική διαφορά από αν το ελεγχε ένας μας αφού επικρατήσει του άλλου.   

Την συνομοσπονδία θα την κάνουμε, αν ποτε την κάνουμε, με στόχο ακριβώς την ουδετερότητα. Επειδή και μας συμφέρει πολύ και διαθέτουμε ένα ισχυρό χαρτί ώστε να πάρουμε την άδεια από όλους τους μεγάλους για κάτι τέτοιο. Για τους ίδιους λόγους που το κατάφερε και επετράπη στην Ελβετία. Επειδή ακριβώς ήταν στη μέση των Ευρωπαϊκών κρατών που επι αιώνες πολεμούσαν μεταξύ τους.

Γιατί η ουδετερότητα στα σταυροδρόμια εξασφαλίζει την ειρήνη μετά. Οποτεδήποτε όσοι πολεμούν τελειώσουν τους πολέμους τους τα σταυροδρόμια θα είναι πάντα περασμα για όλους. Οι Γεωπολιτικές θέσεις λοιπον που ενέχουν, λόγω θέσης, τις μεγαλύτερες εντάσεις, για τον ίδιο λογο, όλοι επιθυμούν να είναι ουδέτερες. Πόσο μάλλον στο σημαντικότερο γεωπολιτικό σταυροδρόμι του πλανήτη.

Μέχρι όμως οι Έλληνες και οι Τούρκοι να το πάρουν χαμπάρι και να το κάνουν, και όσο ο φανατισμός προς αμφότερους δουλεύει, πολύ καλα έρχονται οι πωλήσεις σε αμφότερους δις ευρώ στρατιωτικού εξοπλισμού για οσους τους τα πουλάνε .Ειδικά για όσους τις υπογράφουν που δεν ρισκάρουν απολύτως τίποτα.

 

The Great Replacement

 

We are living in a pivotal moment in human history—one that is crucial for everyone to recognize. The end of forced human labor. In less than five years, employers will no longer be compelled to coerce their fellow humans into almost any kind of work. This is because AI-powered robots—especially those equipped with AGI—will be capable of performing nearly everything faster, better, tirelessly, around the clock, and at a much lower cost.

How many employers will resist this temptation? Very few, if any. This means we are facing the replacement of a massive workforce with robots—the Great Replacement. And to be truthful, this is something all workers desire as well. After all, no one wants to work if they can have the same goods while machines do the labor for them.

Both the rich and the poor, therefore, welcome the Great Replacement with enthusiasm. Beyond the comforts it will bring, machine labor will immediately render all wars and institutionalized social injustices obsolete—systems that have always existed to enable mass exploitation.

This is a millennia-old dream that, in our time, in this generation, is becoming a reality. But how will people live when work no longer automatically grants them a social position, a role, and a right to a good life with access to communal wealth? This is where our greatest dream could become our greatest threat.

Because the Great Replacement can only happen in one of two ways. The peaceful way would require us to agree on a new social contract—one that ensures fair distribution of the wealth generated by machines in a way that satisfies everyone. But what will be "enough" for each person before conflicts arise over how much is "enough" for others? This is the challenge: each of us must accept that some share of goods is sufficient for us personally. Only then can machine-generated wealth be distributed in a way that sustains peace for all. Otherwise, we will be forced down the second path.

Because no matter how much we eliminate forced labor, peace will never be achieved if eight billion people, even under the best possible social system, individually try to take more than the system can provide. This is the old social order—one that was never truly peaceful. Until now, we blamed forced labor for our conflicts. But if we fail to reach a collective agreement, the blame will fall squarely on us.

The second path, then, is the ultimate consequence—the "or else" that should push us to compromise and ensure the first path succeeds. It is the Mass Depopulation of those who will no longer have work—a concept already widely discussed in social media under the hashtag #Depopulation. This will not happen only if the discussion fails but also automatically, if the discussion never takes place. Because in that case, as robots continue to take over more jobs, those who lose their livelihoods will simply perish. Unless, in order to survive, they begin to steal and kill others—leading to even greater numbers of dead.

The global powers that be are fully aware that the Great Replacement is inevitable. However, there is considerable uncertainty about how to communicate this to the masses in a way that sparks a constructive discussion rather than triggering a massive, uncontrollable social upheaval.

What is certain is that if we do not start this conversation, we will never know if a better path was possible. Because only by having this discussion—and ensuring that each of us is willing to accept what is "enough" for us personally—can we achieve success. Only then will the true age of Humanity dawn for the first time: a society of living beings, driven by genuine human values and behaviors, thriving together and building ever more prosperous civilizations.

Conversely, if we fail, we must understand that Humanity will be lost forever—along with all those who were ever truly human. Because in that scenario, it will not be about some people killing others to survive. The only ones left of our kind will be those who have murdered everyone else.

H Μεγάλη Αντικατάσταση

 Ζούμε σε μια μοναδική καμπή στην ιστορία της Ανθρωπότητας που είναι πολύ κρίσιμο να την δουν όλοι. Το τέλος της ανθρώπινης αναγκαστικής εργασίας. Σε λιγότερο από 5 χρόνια από σήμερα οι εργοδότες δεν θα είναι αναγκασμένοι πια να αναγκάζουν συνανθρώπους τους για σχεδόν οποιαδήποτε εργασία. Αφού τα ρομπότ με ΑΙ -και ειδικά με AGI- θα κάνουν σχεδόν τα πάντα γρηγορότερα, καλύτερα, 24/7, ακούραστα και κοστίζοντας πολύ λιγότερο. 

Πόσοι εργοδότες θα αντισταθούν σ' αυτόν τον πειρασμό; Ελάχιστοι έως κανείς.  Άρα μιλάμε για αντικατάσταση από ρομπότ ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων που σήμερα βιοπορίζονται με την εργασία. Τη Μεγάλη Αντικατάσταση.  Την οποία για να λέμε την αλήθεια θέλουν και όλοι οι εργαζόμενοι. Αφού κανείς δεν θέλει να δουλεύει όταν μπορεί να έχει τα ίδια αγαθά, με τις μηχανές να δουλεύουν αντί γι' αυτόν.

Πλούσιοι και φτωχοί λοιπόν συμφωνούμε με ενθουσιασμό για τη Μεγάλη Αντικατάσταση. Αφού, πέραν των ανέσεων μας, η εργασία των  μηχανών θα καταστήσει αμέσως περιττούς και όλους τους μεταξύ μας πολέμους μαζί με την θεσμοθετημένη κοινωνική αδικία, που είχαν πάντα στόχο τη μαζική εκμετάλλευση.

Είναι λοιπόν ένα όνειρο χιλιετηρίδων που, στις μέρες μας, σ'αυτή τη γενιά των νέων μας, γίνεται πραγματικότητα. Πώς θα ζήσουν όμως μετά όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς η εργασία να τους δίνει αυτόματα μια κοινωνική θέση, ρόλο και δικαίωμα στη καλή ζωή  με τα κοινωνικά αγαθά;  Εκεί το μεγαλύτερο μας όνειρο ίσως γίνει η μεγαλύτερη απειλή που είχαμε ποτέ σαν είδος.

Γιατί η Μεγάλη Αντικατάσταση μπορεί να γίνει μόνο με δυο τρόπους. Με τον ειρηνικό όλοι θα συνεννοηθούμε σε μια νέα κοινωνική συμφωνία μοιράσματος, όσων θα φτιάχνουν πλέον τα ρομπότ, με τρόπο αρκετά ικανοποιητικό για όλους. Τι θα είναι όμως "αρκετό" για τον κάθε ένα πριν αρχίσουν όλοι ένα μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα για τα περισσότερα;  Αυτό είναι που πρέπει να πετύχουμε ο κάθε ένας από τη θέση του να δεχτεί ότι κάποια αγαθά είναι αρκετά για εκείνον/η. Ώστε τα αγαθά που θα παράγουν οι μηχανές πλέον, να φτάνουν για την ειρήνη όλων.  Αν δεν θέλουμε να οδηγηθούμε αναγκαστικά στον δεύτερο τρόπο.

Γιατί όσο και αν εξαφανίσαμε την αναγκαστική εργασία δεν θα γίνει ποτέ ειρήνη αν 8 δις άνθρωποι, που τους συντηρεί ακόμη και το καλύτερο κοινωνικό σύστημα, προσπαθούν, ο κάθε ένας μόνος του, να αρπάξουν όσα δεν μπορεί να τους δώσει το σύστημα. Αυτό είναι το παλιό κοινωνικό σύστημα που δεν ήταν ποτέ ειρηνικό. Όμως μέχρι σήμερα λέγαμε ότι έφταιγε η αναγκαστική εργασία. Τώρα αν δεν πετύχει η συνεννόηση θα φταίμε μόνον εμείς.

Ο δεύτερος τρόπος λοιπόν  είναι  το "αλλιώς τι;" για να βάλουμε αρκετό νερό στο κρασί μας ώστε να πετύχει ο πρώτος. Είναι ο Μαζικός  Αποπληθυσμός όσων δεν θα έχουν πλέον δουλειά, το γνωστό στα κοινωνικά μέσα #Depopulation. Που δεν θα γίνει μόνον αν αποτύχει η συζήτηση αλλά και αυτόματα, αν δεν γίνει ποτέ αυτή η συζήτηση. Αφού τότε, όσο τα ρομπότ θα κάνουν ολοένα περισσότερες δουλειές, όσοι ανθρωποι τις χάνουν απλά θα πεθαίνουν.  Εκτός και αν για να ζήσουν αρχίσουν να κλέβουν και να σκοτώνουν κάποιους άλλους. Τότε οι νεκροί θα είναι απλά περισσότεροι.

Οι εξουσίες σήμερα παγκοσμίως γνωρίζουν καλά ότι η Μεγάλη Αντικατάσταση είναι αναπόφευκτη. Υπάρχει όμως έντονος προβληματισμός πώς θα λεχθεί αυτό στις μάζες, ώστε να αρχίσει η συζήτηση για την πιθανή λύση. Αν κάτι τέτοιο θα φέρει την Μεγάλη Συνεννόηση, ή αντίθετα μια μαζική ολότελα ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη.

Το σίγουρο είναι ότι, αν δεν αρχίσουμε αυτή τη συζήτηση, ποτέ δεν θα ξέρουμε. Αν μπορουσαμε κάτι καλύτερο. Αφού μόνο αν την κάνουμε τελικά, και φροντίσει ο κάθε ένας μας τα "αρκετά" του ώστε να πετύχει, τότε μονον θα ανατείλει για πρώτη φορά, πραγματικά, η εποχή της Ανθρωπότητας. Ενα σύνολο δηλαδή ζώντων πλασμάτων, με πραγματικές ανθρώπινες αξίες και συμπεριφορά, που θα ευημερούν και θα αποδίδουν ολοένα πιο ευημερούσες κοινωνίες. Αντίθετα, στη δεύτερη περιπτωση, πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ανθρωπότητα θα χαθεί για πάντα, μαζι με όσους ήταν οποτεδήποτε άνθρωποι. Γιατι αυτοι δεν θα έχουν σκοτωσει κάποιους άλλους για να ζήσουν. Θα έχουν μείνει λοιπόν απο το είδος μας μόνον αυτοί που θα έχουν δολοφονήσει όλους τους άλλους. 

Τα Τέμπη, η Ελληνική Δικαιοσύνη και ο Κανόνας του 10%

Δεν νομίζω ότι είναι "οι άνθρωποι του προέδρου" ότι συμβαίνει στην δικαστική υπόθεση για τα Τέμπη. Αφού το τι κάνει ο Μητσοτάκης είναι η κορυφή του παγόβουνου και τα παιδιά στα Τέμπη ένα ελαχιστότατο δείγμα των δεκάδων χιλιάδων αδικημένων που έχασαν τα σπίτια τους, τις επιχειρήσεις τους, τις περιουσίες τους αν όχι, σε χιλιάδες περιπτώσεις, και τη ζωή τους, από την πραγματική αίτια: Τον κανόνα του 10%. 

 

Όταν σε κάποια δικαστική εμπλοκή το αποτέλεσμα είναι βέβαιο υπέρ του ενάγοντος, είναι βέβαιο επίσης ότι θα επιδικαστεί η αποζημίωση που ζητάει. Αν τώρα τα απαιτητά είναι ένα σημαντικό ποσό, ας πούμε από 100,000 και άνω, το 10% αυτών είναι 10,000 ευρώ και άνω.

 

Ο κατηγορούμενος-κλέφτης δεν θέλει φυσικά να πληρώσει τις 100,000. Δίνει λοιπόν εντολή στον δικηγόρο του να μοιράσει το 10% στον δικαστή και στον … αντίδικο δικηγόρο! Η συναίνεση του οποίου είναι απαραίτητη αφού θα είναι η εγγύηση ότι ο δικαστής που θα απορρίψει -φυσικά παράνομα- την υπόθεση, δεν θα εκτεθεί στην συνέχεια από τον ζημιωμένο πελάτη του.

 

Έτσι όλοι οι άχρηστοι δικηγόροι και δικαστές, για λίγη μόνο ώρα παράσταση δίκης, βγάζουν ένα πολύ σημαντικό ποσό χρήματων χωρίς να κουραστούν στο ελάχιστο ούτε για την δικαιοσύνη ούτε για το νόμο ούτε για τους πελάτες τους. Και υπεράνω πάσης υποψίας! Μαζι με τον κλέφτη φυσικά που τι είχε τί έχασε; Αφού μένει με 90,000 απο τα κλεμμένα μείον τα έξοδα του δικηγόρου του!

 

Οι επιπτώσεις του κανόνα του 10% είναι το λεγόμενο "Παράδοξο της Δικαιοσύνης". Οι κλεμμένοι δηλαδή, είναι μεν οι τίμιοι και οι νομοταγείς πολίτες, αλλά επειδή ακριβώς είναι κλεμμένοι, δεν έχουν αρκετά χρήματα να πληρώσουν προκαταβολικά το 10% ώστε να βγει η απόφαση υπέρ τους. Οι κλέφτες αντίθετα πάντα τα έχουν αφού σε κάθε περίπτωση τα έχουν κλέψει από τους αντιδίκους τους. 

 

Έτσι δημιουργείται το παράδοξο οι κλέφτες σε κάθε επίπεδο και κοινωνική δραστηριότητα να είναι πιθανότερο να "δικαιωθούν" αφού είναι πιο εύκολο να πληρώσουν το 10%.Ετσι πλουτίζουν και μοιάζουν κοινωνικά παραδείγματα όσο οι άξιοι πολίτες καταστρέφονται οικονομικά οπότε γίνονται παραδείγματα προς αποφυγή. Αφού, πέραν της επίδειξης βγαίνουν ύστερα οι κλέφτες, με τις πλάτες αγορασμένων αποφασεων και κατασυκοφαντούν τους τίμιους για άτιμους, κοροιδεύοντας πλέον ολόκληρη την κοινωνία.

 

Ο κανόνας του 10% δεν είναι η πολιτική Μητσοτάκη βέβαια. Όμως δεν είναι καθόλου απίθανο και ο Μητσοτάκης, όπως χιλιάδες πλούσιοι που γνωρίζουν αυτόν τον κανόνα, να έχει κάνει χρήση του. Οπότε τον κρατάνε οι δικαστές όπως κρατάνε και όλους όσους έχουν εξυπηρετήσει με αυτόν τον τρόπο αδιακρίτως πολιτικής κατεύθυνσης. Αυτο ζούμε και βιώνουμε σαν διαλυμένη χώρα. την γενικευμένη εφαρμογή του κανόνα του 10%. Και η δικαστική πορεία της υπόθεσης των Τεμπων δείχνει να έχει πολλά στοιχεία του.

Νεοχουντικοί και κρυφοναζί

Τι είναι Χούντα για σας; Θα σας πω πώς τη αντιλαμβάνομαι εγώ. Χούντα λοιπον είναι το πολίτευμα οπου μια μικρή ομάδα ανθρώπων, αφού καταλαμβάνουν την εξουσία με τη βία στη συνέχεια κατακλεβουν τους πάντες μέχρι κάποιοι να τους αναγκάσουν να φύγουν παλι δια της βίας. 

Αυτά τα δυο χαρακτηριστικά, τη βίαιη επιβολή και τη ληστεία, τα θεωρώ απαραίτητες συνιστωσες της έννοιας Χούντα αλλιώς αυτή δεν υφίσταται. Αν δηλαδή μια ομάδα καταλάβει μεν τη εξουσία δια της βιας όμως ύστερα με το νόμο στα χέρια τους η πλειοψηφία των πολιτών ευημερεί και το κράτος πλουτίζει, δεν λέμε βέβαια ότι το κράτος αυτό έχει Δημοκρατία, όμως σίγουρα δεν εχει Χούντα.

Βία τώρα δεν είναι μόνον η ωμή βία, με τα όπλα. Το κυριότερο όπλο μαζικής βίας είναι το ψέμα, η παραπλάνηση και η εξαπάτηση. Αφού αυτά οδηγούν, πολύ ευκολότερα από την ωμή βία, τα θύματα στην παγίδευση. Που κάνει εφικτές την ληστεία και την απόλυτη εκμετάλλευση τους, που είναι και ο στόχος κάθε Χούντας.

Από αυτή την άποψη λοιπόν μια ολιγαρχία που αρπαξε την εξουσία με την μαζική εξαπάτηση, δια μεσου των ΜΜΕ, του Ιντερνετ και των τεράστιων μεσων κοινωνικής δικτύωσης, τη θεωρώ πολύ πιο βίαιη από τις παλιές δικτατορίες που την άρπαζαν με τα συμβατικά όπλα. Και βέβαια η τελική κρίση, αν η δικτατορία αυτή είναι Χούντα ή όχι, εξαρτάται πάντα από το οικονομικό αποτέλεσμα στη πλειοψηφία και όχι την θεωρία ή την προπαγάνδα, που προβάλει σαν βιτρινα οποιοδήποτε κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Αλλο το demo αλλο η πραξη.

Ναζί τώρα, θεωρώ αυτους που συγκεντρώνουν κάποια χαρακτηριστικά. Κατ'αρχήν είναι σοσιοπαθείς. Έχουν λοιπόν κάποια θεωρία με βάση την οποία αυτοι είναι ανώτεροι και η πλειοψηφία της κοινωνίας κατώτεροι αρα είδος προς εκμετάλλευση. Έπειτα έχουν μεγάλη ψυχική σκληρότητα και ανύπαρκτη ενσυναίσθηση. Με αυτά τους τα χαρακτηριστικά διασκεδάζουν να εξαπατούν και να βασανίζουν τα θύματα τους. Είναι επίσης μυθομανείς, θεωρούν δηλαδή το ψέμα και την υποκρισία ύψιστη εξυπνάδα. Και όλα τα ανωτέρω βέβαια τα κάνουν πάντα για ένα και μόνο λόγο: να κατακλέψουν τους πάντες και να αρπάξουν τα πάντα.

Φυσικά μετά την ήττα (υποτιθεται) του Ναζισμού και του Ραιχ, τότε, δεν κυκλοφορούν πλέον οι Ναζί με στολές με σβάσικες, χαιρετόντας με χαιλ, ούτε εισβάλουν στα κράτη με τα Παντσερ, για να τα κατακλέψουν. Αυτό δεν σημαινει ότι δεν υπάρχουν, ούτε ότι πρέπει να είναι απαραιτήτως μόνο Γερμανοί. Αφου όλοι με αυτά τα χαρακτηριστικά αναγνωρίζονται μεταξύ τους σαν Ναζί. Έτσι μυστικά λοιπόν μπορουν κάλλιστα να αποτελούν ένα ενιαίο διεθνές σώμα που, έτσι όπως δεν θεωρούνται οφθαλμοφανως εχθρικο στρατευμα -οπότε δεν εχει σχηματιστει μια αντιστοιχη συμμαχια εναντιον τους- μπορεί, όπως τότε, να εισβάλει, να απομυζα και να κατακλέβει πολλά κράτη. Όχι με οπλό τα τανκς αλλά ένα στυλό. Αφού αυτό αρκεί.

Σε κάθε περίπτωση ουτε Ναζισμος ούτε στιγνές δικτατορίες υφίστανται πραγματικά άμα απουσιάζουν η μαζική εξαπάτηση και ληστεια. Εδώ μάλιστα πρέπει να επισημάνουμε ότι ακομη και στη Γερμανία του 1930-40' άλλο ήταν ο Εθνικοσοσιαλισμός και τελείως άλλο ο Ναζισμός. Με τον πρώτο, μια ολότελα χρεωμένη και οικονομικά κατεστραμένη Γερμανία το 1933, διοργάνωσε τους λαμπρότερους εως τότε Ολυμπιακούς αγώνες, σε μόλις 3 χρόνια, το 1936. Αντίθετα μετά, με το Ναζισμό, περα από τους Ναζί τους ιδιους, όσοι δηλαδή δεν εκτελέστηκαν, και η Γερμανία, όπως και ολες οι χώρες στις οποίες οι Ναζι εισέβαλαν, καταστράφηκε ολοσχερώς και 5,000,000 Γερμανοι σκοτώθηκαν, εως το 1946. Μολις 10 χρόνια δηλαδή μετά τους λαμπρότερους Ολυμπιακούς.

Με βάση όλα τα ανωτέρω λοιπόν εσείς τι πιστεύετε; Έχουμε Χούντα σήμερα στη χώρα μας; Υπάρχουν Νεοχουντικοί και Νεοναζισμός παγκοσμίως;

Πιστοποίηση Ψυχικής Υγείας Πολιτικών, Πολιτευόμενων και Διευθυντών Δημόσιας Διοίκησης

Θα αφήνατε ποτέ τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι να κυβερνήσει τον τοπο σας; Προφανώς όχι. Δεν θα θελατε να διοικεί ούτε το νοσοκομείο της πόλης σας. Γιατί όχι; Μα επειδή είναι τρελός. Γιατι τον θεωρούμε τρελό; Επειδή εχει σκοτώσει 5-10 άτομα με ιδιαίτερα βασανιστικό τρόπο. Όχι μονο αυτό, το θεωρούσε απολυτα φυσιολογικό, το διασκέδαζε κιόλας.

Ακόμη λιγότερο λοιπον θα αφήνατε να κυβερνήσουν το τοπο σας -ή να διοικήσουν σημαντικες για την επιβίωση σας υπηρεσίες- ψυχοπαθεις που εχουν σκοτώσει χιλιαδες, ή και εκατοντάδες χιλιαδες ανθρώπους. Ενας βασικος μισθος π.χ. που δεν αρκει για τα απαραίτητα προφανώς σκοτώνει αργα και μαρτυρικά αφου τα απαραίτητα γι’αυτό είναι απαραίτητα διοτι χωρίς αυτά δεν ζούμε. Αυτοί που θέσπισαν αυτόν τον βασικό μισθό το έκαναν ανωτέρα βία; Ή απλά και μονον επειδή έτσι τους συνέφερε οπότε φυσικά το διασκεδάζουν κιόλας; Ποιος είναι ένας σίγουρος τρόπος να τεθεί με σαφήνεια η διαφορά;

Προφανώς άμα δεν υπάρχουν χρήματα δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος ένας βασικός μισθός. Όμως όπως όλοι ξέρουμε σε πολλά κράτη με παρόμοιους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους οι αποδόσεις και το επίπεδο ζωής των πολιτών τους μπορεί να διαφέρουν πάρα πολύ. Την ίδια στιγμή όμως σε όλα τα κράτη αδιακρίτως τι συμβαίνει στις μάζες, η ελίτ απολαμβάνει κορυφαία ποιότητα ζωής. Άρα η διαφορά στο επίπεδο ζωής της πλειοψηφίας εξαρτάται από τις αποφάσεις της διοίκησής τους. Και αν οι αποφάσεις αυτές είναι η διοίκηση να περνάει τέλεια όσο όλοι οι άλλοι δολοφονούνται αργά προφανώς πρόκειται για ψυχοπαθείς κατά συρροήν δολοφόνους αδιακρίτως πώς αυτό μπορεί να παρουσιάζεται και να δικαιολογείται.

Ζούμε σε μία εποχή υπερπληροφόρησης όπου μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα οι μάζες μπορούν να πειστούν ακόμα και ότι ο ήλιος ανατέλει από την Δύση. Η μόνη εγγύηση λοιπόν ότι διοικούντες θα σκεφτούν θα αγωνιστούν και θα πράξουν εν τέλει το καλύτερο για το Κοινό καλό είναι μόνο η ψυχικη τους υγεία.

Ζητάμε οι πολίτες να έχουν δίπλωμα οδήγησης μην τυχόν και βγούνε στο δρόμο και σκοτώσουν δυο – τρία άτομα. Ζητάμε να έχουν άδεια κυνηγιού για να μην τυχόν γίνει κανένα ατύχημα. Ζητάμε ακόμα και άδεια ψαρέματος μην τυχόν γίνει οικολογική ζημιά. Όμως για τα άτομα που θα διοικουν δεν ζητάμε ουτε την ελάχιστη πιστοποίηση για την ψυχική τους υγεία. Παρά που με τις αποφάσεις τους μπορούν να δολοφονήσουν χιλιάδες και εκατομμύρια άλλους. Πολύ πιο αργά και μαρτυρικά απ’ ότι ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι και μάλιστα; Διασκεδάζοντάς το επιδεικτικότατα ακόμα περισσότερο και απ’ αυτόν.

Επιτρέπουμε πιθανότατα σοβαρότατα διαταραγμένους ψυχοπαθείς στη δημόσια διοικηση. Και ύστερα περιμενουμε μια υγιή κοινωνία…

Βασικές αρχές βιολογικού πολέμου

Ο βιολογικός πόλεμος διαφέρει από κάθε άλλο πόλεμο. Κατ’ αρχήν κάθε βιολογικός πόλεμος είναι εξ ορισμού παγκόσμιος. Αφού άπαξ και ελευθερωθεί στο περιβάλλον ένας ιός αναπαράγεται όσο θέλει και φυσικά δεν γνωρίζει σύνορα.

Μια άλλη σημαντική διαφορά είναι οτι στον βιολογικό πόλεμο δεν ορίζεις τους εχθρούς-στόχους που μπορεί να είναι  δισεκατομμύρια. Ο ιός θα αναπαραχθεί και θα ταξιδέψει μόνος του χωρίς καμία προσπάθεια του επιτιθέμενου ή έξοδα. Αντίθετα ορίζεις μόνο τους φίλους και συνυφαίνεις συμφέροντα. Που προφανώς είναι πολύ λιγότεροι οπότε και πολύ πιο εύκολο να συνεργαστείς όσο και να τους προστατέψεις. Απλά δίνοντας τους το αντίδοτο.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου απαραίτητο οι επιτιθέμενοι να είναι ένα κράτος ή μια στρατιωτική συμμαχία.  Μπορεί να είναι οποιαδήποτε μικρή ομάδα με κοινά συμφέροντα οι οποίοι θα εφαρμόσουν τις  βασικές αρχές βιολογικού πολέμου. Οι οποίες είναι ταυτόχρονα και τα μεγάλα πλεονεκτήματα του σε σύγκριση με όλα τα άλλα είδη πολέμων.

1. Δυνατότητα μεγάλης μυστικότητας μέχρι την τελική επίθεση με τεράστιο πλεονέκτημα αιφνιδιασμού.

2. Μια πολύ μικρή ομάδα παρανοϊκών μπορεί να κατασκευάσει ένα ιο με κόστος μικρότερο απ’ ότι  μια τρομοκρατική ομάδα θα αγόραζε στη μαύρη αγορά έστω και μια πυρηνική κεφαλή.

3. Άπαξ και εξαπολυθεί κάπου το βιολογικό όπλο απειλεί πλέον τους πάντες  για πάντα. Οπότε αντίστοιχα και εκβιάζει τους πάντες, παντού, για πάντα μέχρι να βρεθεί το αντίδοτο του.  

4. Δεν χρειάζεται να οριστούν στόχοι για το όπλο αφού στόχοι είναι όλοι όσοι δεν θα έχουν το αντίδοτο.

5. Οι επιτιθέμενοι είναι πιο  ασφαλείς από κάθε άλλο πόλεμο. Κανείς δεν τους ξέρει, κι έχουν βέβαια φροντίσει να έχουν οι ίδιοι το αντίδοτο ΠΡΙΝ καν εξαπολύσουν τον ιο.

6. Ελαχιστη δυνατότητα άμυνας. Όσοι είναι σε θέση να εντοπίσουν τον ιο, να αποτυπώσουν το γονιδίωμα του ή και τη πιθανή θεραπεία του ακομη και αυτοι, με προσφορά το αντίδοτο, μπορούν κάλλιστα να αλλάξουν στρατόπεδο, όπως γίνεται τόσες φορές και στους κανονικούς πολέμους. Γιατί το αντίδοτο ή η θεραπεία μπορεί να αργήσουν να βρεθούν και στο μεταξύ οι ερευνητές μπορεί να έχουν νοσήσει και πεθάνει. Αντίθετα αν πάρουν μυστικά το αντίδοτο θα είναι το ίδιο δύσκολο να εντοπιστούν ακριβώς όπως και οι επιτιθέμενοι που αρχικά εξαπέλυσαν τον ιό.

Το κύριο, αν οχι το μονο, όπλο άμυνας σε ένα βιολογικό όπλο είναι η αλήθεια. Αφού όλοι όσοι θα εξαπέλυαν έναν βιολογικό πόλεμο ακριβώς για να μην γίνουν αντιληπτοί θα θεωρούσαν ιδανικό βιολογικό όπλο έναν ιο που:

1. Είναι αρκετά φονικός όμως όχι πολύ γιατί τότε αναπαραγόμενος ίσως νικάει το αντίδοτο που προστατεύει τους επιτιθέμενους.

2. Πατάει σε άλλους πολύ κοινούς ιούς που λειτουργούν ως μεταφορείς του στον ανθρώπινο οργανισμό. Έτσι η έρευνα για τον εντοπισμό, την θεραπεία ή το αντίδοτο του  θα αντιμετωπίσει τεράστια πληθώρα περιπτώσεων και θα καθυστερήσει πολύ. Αφετέρου οι έρευνες δεν θα παραπέμπουν σε βιολογικό όπλο αλλά στην συνηθισμένη ασθένεια που τον κουβαλάει οπότε και να βρεθεί η θεραπεία πάλι δεν θα βρεθούν οι επιτιθέμενοι κατασκευαστές του. Ετσι μετα την εστω και καθολικη αντιμετωπιση ή θεραπεια της πρωτης πανδημιας οι επιτιθεμενοι μπορούν να κατασκευάσουν το επόμενο  βιολογικό όπλο και να ξαναεκβιάσουν όλο τον κόσμο.

Τώρα το αν όλα τα ανωτέρω θυμίζουν πολύ ότι γίνεται αυτή τη στιγμή με τον Covid19 είναι απλή σύμπτωση. Αφού ο βιολογικός πόλεμος από μια συνηθισμένη επιδημία διαφέρουν μόνον σε ένα πράγμα: Ποιος κατασκεύασε τον ιό, ο Θεός ή οι άνθρωποι;  Γι'αυτο και σε συνέντευξη του ο καθηγητής -και κάτοχος του Νόμπελ Ιατρικής- Luc Montagnier υπογράμισε οτι πριν από κάθε άλλη ενέργεια (θεραπείες, εμβόλια κλπ) το σημαντικότερο για οποιαδήποτε επιδημία είναι από που ξεκίνησε.