2000.
Όταν έκανα δάνειο με την τράπεζα για 200,000 ευρώ ήμουν 55 ετών και
ύστερα από πόσα χρόνια σκληρής δουλειάς έπαιρνα 1300 το μήνα. Η σύζυγος
έπαιρνε κι αυτή άλλα 1000. Εγώ δημόσιος υπάλληλος εκείνη ιδιωτική. Το
δάνειο για 20 χρόνια. Δόση περί που 1350. Θα δυσκολευόμασταν για δέκα
χρόνια όμως μετά θα το εξοφλούσαμε με τ εφάπαξ από τη σύνταξη μου και
τέρμα, θα ζούσαμε τα περήφανα γερατειά μας.
2013. Εδώ και
1,5 χρόνο η σύζυγος είναι άνεργη και εμένα ο μισθός μου έχει γίνει 950
καθαρά το μήνα. Η τράπεζα μας έκανε την τεράστια χάρη να πληρώνουμε μόνο
500 το μήνα απο το χρέος μας. Περιμέναμε το εφάπαξ που θα έπαιρνα αν
είχα συνταξιοδοτηθεί πριν τρία χρόνια.
Όμως δεν συνταξιοδοτήθηκα
τότε γιατί άλλαξαν τους νόμους. Τώρα που θα συνταξιοδοτηθώ θα μου δώσουν
αντί για 30,000 μόνον 7,000. Η σύνταξή μου θα είναι η μισή κι αυτή.
Γιατί; Γιατί άλλαξαν τους νόμους.
Αν δώσω το εφάπαξ για να
γλιτώσω το σπίτι, δεν θα μου μείνουν για να ζήσω. Μπορώ βέβαια να
ξοφλήσω το δάνειο στην τράπεζα και ύστερα να αυτοκτονήσω....
Ετσι
έγινα ληστής τραπεζών κοντά στα εβδομήντα μου. Μαζί με την επίσης γριά
γυναίκα μου. Σκεφτήκαμε ότι αν μας σκοτώσουν κατά τη διάρκεια της
ληστείας δεν έχουμε τίποτα πλέον να χάσουμε. Ευτυχώς η πρώτη μας ληστεία
πέτυχε. Αρπάξαμε 30,000 κοντά και, τι ειρωνεία, πληρώσαμε στην τράπεζα
το χρέος μας (άλλο κατάστημα ληστέψαμε όμως το ίδιο δεν είναι όλες;)
Μας
μένουν καμπόσα για λίγο καιρό με την ανύπαρκτη σύνταξη. Μετά θα
αναγκαστούμε να ληστέψουμε άλλη μια τράπεζα. Οι τράπεζες λήστεψαν όλη τη
χώρα, μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ. Αυτές το έκαναν με το νόμο εμείς τις
ληστεύουμε με την περηφάνια μας. Το μόνο που μας έχει απομείνει. Τα περήφανα γερατειά μας.
