Κυριακή 31 Αυγούστου 2025

The Empire of the Positive Thinking.

 


Imagine a bot — that’s what they call those little computer programs that can perform all sorts of tasks across the internet — with a database containing the details of several hundred thousand virtual Facebook users. Each of them bears some nickname, or even a name that looks perfectly real, along with striking profile pictures — some plucked from random strangers on Google, others conjured by today’s hyper-realistic 3D engines and AI, that can fabricate human faces almost indistinguishable from life.

The program works like this: on the screen appears a box, waiting to receive a post written exactly as if it were being published on Facebook. The user then fills in a few fields — numbers corresponding to his wishes: how many accounts should reshare the post, how many likes it should gather (within a range, so it won’t look suspiciously identical), and how quickly this should unfold. Once the user hits ENTER, he becomes — to put it bluntly — God !

That was the very idea of George, a skilled programmer in C++ and other languages, though as an employee he had been earning less and less for his knowledge — thank the memorandum for that. Eventually he was laid off when the company folded, one among a thousand others that went under during those seven black years. So he started working from home.

“You promised you’d show me,” said Katerina, pressing her body against his back, her arms wrapped around him, wearing nothing but his half-open shirt.

“You’ll use every trick in the book, I see,” George laughed, seated before his computer.

“I gave you my divine body for two weeks now — purely on instinct, because you seemed a decent guy. Now I need to know how you make your money, you sly little rogue.”

“Ha! Fine,” George said. “See this here?”

“The email?”

“Yes. Today’s instruction.”

“For what?”

“For what I’ll feed into the bot — and the bot will spread it across the internet with its army of profiles.”

“No way! What does it say?”

“Read.”

Katerina leaned forward and read:

“However bad things may seem, everything can change through positive thinking. All flows from the mind, all is governed by it. And everything, in the end, is in your hands.”

“Now I’ll set the parameters and unleash it. Let’s launch it — and afterward I’ll show you exactly what I do.”
“Ha, your mind is always on that!” she teased.

While George enjoyed himself with Katerina, the tireless bot toiled on. One by one, its profiles appeared on Facebook, each posting the day’s “great truth of life.” Other profiles swooped in, adding the programmed number of likes at the scheduled rhythm, and leaving behind pre-fabricated comments such as:

“Good morning, my love.”

“# you’re always a treasure of wisdom.”

“Damn, # you’ve opened our eyes again.”

“Thank God for you, # — maybe now we’ll finally understand why everything’s going wrong.”

The symbol # marked the placeholder the bot used to insert, automatically, the pseudonym of whichever profile had posted — so the whole exchange looked more personal, more like a real conversation.

“Now for the best part,” George told Katerina when at last they were sated. “Just button up, or we’ll never get past the first step.”

She laughed, slipped on her panties, and came closer. “Feel safe enough now?”

“You tease,” he grinned, pointing to the screen. “Look at this smart-aleck.”

“Come on, #. With no money, with all those bastards in government robbing us blind, what ‘positive thinking’ bullshit are you selling?”

The bot replied automatically:

“My friend #, all opinions are valid, but insults and violence lead nowhere. We say no to violence, from wherever it comes.”

“Not bad, your little bot,” Katerina admitted. She had some programming knowledge herself. “It even inserts the name of the critic, to make the answer seem personal. Clever design. The reply itself is like a horoscope — vague enough to fit a thousand situations. But how did it recognize the insult? Keyword detection?”

 “Exactly. They give us a slot where we can program the bot to pull from a database of canned responses. Stuff like Al Qaeda, Twin Towers, chemtrails, immigrants, queers, solidarity, gay pride, neoliberals, memoranda, the surnames of all the usual politicians. We don’t have to write a thing. With swear words, for example, it just spits out some version of ‘Violence breeds violence’ or ‘We say no to violence, wherever it comes from.’ I’ve seen five or six variations.”

“Wow,” said Katerina, impressed. “And look here — thirty-four likes in just half an hour.”

“If I ran it twice, it would’ve hit a hundred. But never more than 127 — that’s today’s upper limit.”

“Why not higher?”

“That’s the trick. A post with just one to ten likes rarely attracts more. But once it passes thirty or forty, the real users start piling on. Past a hundred, it takes off like wildfire.”

“And then what do you need to do?”

“The bot gives me a list of which profiles posted today’s message. I log into them briefly and reply to the real users, so they believe they’re talking to an actual person.”

“And how do you know who’s real?”


“Most real users, as you can see, post generic comments — just like my fake profiles.”


“True,” Katerina said, reading aloud: ‘Good morning #,’ ‘You’re awesome #,’ ‘You scored again #,’ ‘We’ll always love you #.’ She smiled slyly. “You’ve even got fangirls, I see.”

“Not me, sadly — the bot. I only reply to the ones who question or push back.”


“Which are very few, I notice.”

“Exactly. And fewer every day. Since I started, the genuine likes on my fake profiles keep rising, while the critical comments shrink almost to nothing.”

“Amazing. So you actually have less work to do?”

“Of course. It’s as if the audience of the bot and its profiles is growing duller by the day. Clearly, the people who send me the original posts know what they’re doing.”

“Who are they?”

“I haven’t the faintest. One day I got a message asking if I knew programming, if I could write good texts, and if I wanted to earn some easy money.”

“Wouldn’t it be funny if that message was sent by a bot too?”

“I doubt it. My pay lands in my account like clockwork, every week.”

“And you don’t care who they are? The opinions that rack up likes can sway crowds. Doesn’t it bother you that you might be steering people the wrong way?”

“Not in the least. I was unemployed. It’s hardly a crime. Anyone can use their critical judgment — if they choose — instead of swallowing whatever’s fed to them. I don’t write the posts, nor do I usually believe them. But the money comes in,
easily, as you see.”


“We’re talking about dozens, maybe hundreds of thousands of zombified people!”

“Indeed. That’s probably true,” Giorgos said, now looking both pensive and astonished. “See what a wonder success Positive Thinking can have?”





Πέμπτη 3 Απριλίου 2025

Γεωπολιτική και Πολιτική


 

Η Γεωπολιτική είναι πάνω από την Πολιτική κάθε χώρας. Γιατί οι Γεωπολιτικές συμμαχίες απειλούν όλες "τις άλλες" χώρες.Όποιο κράτος λοιπόν δεν κάνει ότι λέει η συμμαχία του -επειδή θεωρεί συμφέρον για το ίδιο κάποια άλλη πολιτική- η συμμαχία του απλά απειλεί ότι θα το αφήσει έρμαιο των αλλων συμμαχιών. Και το αναγκάζει έτσι προς τη δική της πολιτική, που δεν είναι αλλη απο την πολιτική των αφεντικών της.

Λειτουργεί ακριβώς όπως η πώληση προστασίας στα μαγαζιά. Ο επίδοξος προστάτης δηλαδή τρομοκρατεί πρώτα με διάφορες απειλές τον μαγαζάτορα, κατα προτιμηση όχι απειλές που προέρχονται από τον ίδιο. Ύστερα, αν ο μαγαζάτορας  τρομάξει αρκετά, ο προστάτης εμφανιζεται σαν σωτήρας και παίρνει προμήθεια για να τον … "προστατεύει".  

Στην περίπτωση των κρατών οι προμήθειες αυτές δεν είναι τιποτε άλλο από την πώληση, "αμυντικών" πάντα, εξοπλισμών, που όλως συμπτωματικα κατασκευαζουν τα αφεντικά της κάθε συμμαχίας. Επίσης ο "μαγαζάτορας" που πρέπει να τρομάξει αρκετά δεν είναι απαραίτητα οι πρωθυπουργοί τους. Αφού αυτοι ξερουν τι γίνεται αν δεν παίρνουν και παχυλές προμήθειες για να υπογράφουν. 

Ο "πελάτης" είναι οι λαοι τους. Γιατί αυτοί θα πρέπει να πληρώσουν τα δισεκατομμύρια για τους εξοπλισμούς, αντι να πανε όλα αυτα τα χρήματα σε χρήσιμες γι'αυτούς υποδομες. Πρέπει λοιπόν να το κρινουν σαν κάτι απαραίτητο ώστε ταυτόχρονα με την προμήθεια να μην χάσουν οι πρωθυπουργοι τις ψήφους του λαού τους στις επόμενες εκλογές. Επειδή ο λαος δυσαρεστήθηκε που τα δις δεν πήγαν στο συμφέρον του.

Το ζήτημα λοιπόν ίσως δεν είναι τόσο αν θα επιτεθεί η Τουρκία σε μας αλλά ποιοι θα θέλουν να μας επιτεθούν αν εμείς και η Τουρκία πλέον κάνουμε μια Γεωπολιτική συμμαχία, μια συνομοσπονδία . Κάτι που προφανώς θα έδινε και στους δύο λαούς αυτόματα πολλά δις, που τώρα πληρώνουν για να αναιρέσουν, υποτίθεται, ο ένας την απειλή από τον άλλο.

Γιατί "υποτίθεται"; Σκεφτείτε λίγο το σενάριο, όχι εθνικά ή κρατικά αλλά Γεωπολιτικα. 

Μας επιτίθενται λοιπόν οι Τούρκοι γιατί κάποιοι τους κούρδισαν αλλά εμείς με τα δις ευρώ που δώσαμε είμαστε τόσο δυνατοί που τους αντεπιτιθέμεθα. Ας αφήσουμε έξω την πιθανότητα να πυροδοτήσει κάτι τέτοιο, στο πιο σημαντικό Γεωπολιτικό σταυροδρόμι του πλανήτη, τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.  Ας υποθέσουμε ότι μας αφήνουν να φαγωθούμε μόνοι μας. Όποιος και αν κερδίσει δεν θα ελέγχει ύστερα  ολο το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, οπότε και αυτό το σταυροδρόμι; Ποιοι από τους άλλους Γεωπολιτικούς παίκτες θα ήθελαν κάτι τέτοιο; Κανείς για κανέναν.

Ποιο είναι το συμπέρασμα απ' όλα αυτά; Ότι αφού κανείς από τις μεγάλες δυνάμεις δεν θα επέτρεπε ποτέ έναν πόλεμο μας με την Τουρκία, αφού ότι και αν γίνει μετά αυτοί τελικά θα χάσουν, τζάμπα δίνει τα δισεκατομμύρια μας τώρα ο Μητσοτάκης που θα μπορούσαν κάλλιστα, όπως σε κάθε μαγαζί, αν δεν πληρώνονταν στον προστάτη, να χρησιμεύσουν στο  μαγαζί.

Όμως το ακόμη σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι αν κάναμε μια συνομοσπονδία με την Τουρκία αυτο το αποτελεσμα, ο ελεγχος απο αυτή τη συνομοσπονδία του σταυροδρομιου Ανατολής-Δύσης, θα επιτρεπόταν. Γιατί θα υπάρχει μια σημαντική Γεωπολιτική διαφορά από αν το ελεγχε ένας μας αφού επικρατήσει του άλλου.   

Την συνομοσπονδία θα την κάνουμε, αν ποτε την κάνουμε, με στόχο ακριβώς την ουδετερότητα. Επειδή και μας συμφέρει πολύ και διαθέτουμε ένα ισχυρό χαρτί ώστε να πάρουμε την άδεια από όλους τους μεγάλους για κάτι τέτοιο. Για τους ίδιους λόγους που το κατάφερε και επετράπη στην Ελβετία. Επειδή ακριβώς ήταν στη μέση των Ευρωπαϊκών κρατών που επι αιώνες πολεμούσαν μεταξύ τους.

Γιατί η ουδετερότητα στα σταυροδρόμια εξασφαλίζει την ειρήνη μετά. Οποτεδήποτε όσοι πολεμούν τελειώσουν τους πολέμους τους τα σταυροδρόμια θα είναι πάντα περασμα για όλους. Οι Γεωπολιτικές θέσεις λοιπον που ενέχουν, λόγω θέσης, τις μεγαλύτερες εντάσεις, για τον ίδιο λογο, όλοι επιθυμούν να είναι ουδέτερες. Πόσο μάλλον στο σημαντικότερο γεωπολιτικό σταυροδρόμι του πλανήτη.

Μέχρι όμως οι Έλληνες και οι Τούρκοι να το πάρουν χαμπάρι και να το κάνουν, και όσο ο φανατισμός προς αμφότερους δουλεύει, πολύ καλα έρχονται οι πωλήσεις σε αμφότερους δις ευρώ στρατιωτικού εξοπλισμού για οσους τους τα πουλάνε .Ειδικά για όσους τις υπογράφουν που δεν ρισκάρουν απολύτως τίποτα.

 

Κυριακή 30 Μαρτίου 2025

The Great Replacement



 

We are living in a pivotal moment in human history—one that is crucial for everyone to recognize. The end of forced human labor. In less than five years, employers will no longer be compelled to coerce their fellow humans into almost any kind of work. This is because AI-powered robots—especially those equipped with AGI—will be capable of performing nearly everything faster, better, tirelessly, around the clock, and at a much lower cost.

How many employers will resist this temptation? Very few, if any. This means we are facing the replacement of a massive workforce with robots—the Great Replacement. And to be truthful, this is something all workers desire as well. After all, no one wants to work if they can have the same goods while machines do the labor for them.

Both the rich and the poor, therefore, welcome the Great Replacement with enthusiasm. Beyond the comforts it will bring, machine labor will immediately render all wars and institutionalized social injustices obsolete—systems that have always existed to enable mass exploitation.

This is a millennia-old dream that, in our time, in this generation, is becoming a reality. But how will people live when work no longer automatically grants them a social position, a role, and a right to a good life with access to communal wealth? This is where our greatest dream could become our greatest threat.

Because the Great Replacement can only happen in one of two ways. The peaceful way would require us to agree on a new social contract—one that ensures fair distribution of the wealth generated by machines in a way that satisfies everyone. But what will be "enough" for each person before conflicts arise over how much is "enough" for others? This is the challenge: each of us must accept that some share of goods is sufficient for us personally. Only then can machine-generated wealth be distributed in a way that sustains peace for all. Otherwise, we will be forced down the second path.

Because no matter how much we eliminate forced labor, peace will never be achieved if eight billion people, even under the best possible social system, individually try to take more than the system can provide. This is the old social order—one that was never truly peaceful. Until now, we blamed forced labor for our conflicts. But if we fail to reach a collective agreement, the blame will fall squarely on us.

The second path, then, is the ultimate consequence—the "or else" that should push us to compromise and ensure the first path succeeds. It is the Mass Depopulation of those who will no longer have work—a concept already widely discussed in social media under the hashtag #Depopulation. This will not happen only if the discussion fails but also automatically, if the discussion never takes place. Because in that case, as robots continue to take over more jobs, those who lose their livelihoods will simply perish. Unless, in order to survive, they begin to steal and kill others—leading to even greater numbers of dead.

The global powers that be are fully aware that the Great Replacement is inevitable. However, there is considerable uncertainty about how to communicate this to the masses in a way that sparks a constructive discussion rather than triggering a massive, uncontrollable social upheaval.

What is certain is that if we do not start this conversation, we will never know if a better path was possible. Because only by having this discussion—and ensuring that each of us is willing to accept what is "enough" for us personally—can we achieve success. Only then will the true age of Humanity dawn for the first time: a society of living beings, driven by genuine human values and behaviors, thriving together and building ever more prosperous civilizations.

Conversely, if we fail, we must understand that Humanity will be lost forever—along with all those who were ever truly human. Because in that scenario, it will not be about some people killing others to survive. The only ones left of our kind will be those who have murdered everyone else.

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025

H Μεγάλη Αντικατάσταση

 Ζούμε σε μια μοναδική καμπή στην ιστορία της Ανθρωπότητας που είναι πολύ κρίσιμο να την δουν όλοι. Το τέλος της ανθρώπινης αναγκαστικής εργασίας. Σε λιγότερο από 5 χρόνια από σήμερα οι εργοδότες δεν θα είναι αναγκασμένοι πια να αναγκάζουν συνανθρώπους τους για σχεδόν οποιαδήποτε εργασία. Αφού τα ρομπότ με ΑΙ -και ειδικά με AGI- θα κάνουν σχεδόν τα πάντα γρηγορότερα, καλύτερα, 24/7, ακούραστα και κοστίζοντας πολύ λιγότερο. 

Πόσοι εργοδότες θα αντισταθούν σ' αυτόν τον πειρασμό; Ελάχιστοι έως κανείς.  Άρα μιλάμε για αντικατάσταση από ρομπότ ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων που σήμερα βιοπορίζονται με την εργασία. Τη Μεγάλη Αντικατάσταση.  Την οποία για να λέμε την αλήθεια θέλουν και όλοι οι εργαζόμενοι. Αφού κανείς δεν θέλει να δουλεύει όταν μπορεί να έχει τα ίδια αγαθά, με τις μηχανές να δουλεύουν αντί γι' αυτόν.

Πλούσιοι και φτωχοί λοιπόν συμφωνούμε με ενθουσιασμό για τη Μεγάλη Αντικατάσταση. Αφού, πέραν των ανέσεων μας, η εργασία των  μηχανών θα καταστήσει αμέσως περιττούς και όλους τους μεταξύ μας πολέμους μαζί με την θεσμοθετημένη κοινωνική αδικία, που είχαν πάντα στόχο τη μαζική εκμετάλλευση.

Είναι λοιπόν ένα όνειρο χιλιετηρίδων που, στις μέρες μας, σ'αυτή τη γενιά των νέων μας, γίνεται πραγματικότητα. Πώς θα ζήσουν όμως μετά όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς η εργασία να τους δίνει αυτόματα μια κοινωνική θέση, ρόλο και δικαίωμα στη καλή ζωή  με τα κοινωνικά αγαθά;  Εκεί το μεγαλύτερο μας όνειρο ίσως γίνει η μεγαλύτερη απειλή που είχαμε ποτέ σαν είδος.

Γιατί η Μεγάλη Αντικατάσταση μπορεί να γίνει μόνο με δυο τρόπους. Με τον ειρηνικό όλοι θα συνεννοηθούμε σε μια νέα κοινωνική συμφωνία μοιράσματος, όσων θα φτιάχνουν πλέον τα ρομπότ, με τρόπο αρκετά ικανοποιητικό για όλους. Τι θα είναι όμως "αρκετό" για τον κάθε ένα πριν αρχίσουν όλοι ένα μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα για τα περισσότερα;  Αυτό είναι που πρέπει να πετύχουμε ο κάθε ένας από τη θέση του να δεχτεί ότι κάποια αγαθά είναι αρκετά για εκείνον/η. Ώστε τα αγαθά που θα παράγουν οι μηχανές πλέον, να φτάνουν για την ειρήνη όλων.  Αν δεν θέλουμε να οδηγηθούμε αναγκαστικά στον δεύτερο τρόπο.

Γιατί όσο και αν εξαφανίσαμε την αναγκαστική εργασία δεν θα γίνει ποτέ ειρήνη αν 8 δις άνθρωποι, που τους συντηρεί ακόμη και το καλύτερο κοινωνικό σύστημα, προσπαθούν, ο κάθε ένας μόνος του, να αρπάξουν όσα δεν μπορεί να τους δώσει το σύστημα. Αυτό είναι το παλιό κοινωνικό σύστημα που δεν ήταν ποτέ ειρηνικό. Όμως μέχρι σήμερα λέγαμε ότι έφταιγε η αναγκαστική εργασία. Τώρα αν δεν πετύχει η συνεννόηση θα φταίμε μόνον εμείς.

Ο δεύτερος τρόπος λοιπόν  είναι  το "αλλιώς τι;" για να βάλουμε αρκετό νερό στο κρασί μας ώστε να πετύχει ο πρώτος. Είναι ο Μαζικός  Αποπληθυσμός όσων δεν θα έχουν πλέον δουλειά, το γνωστό στα κοινωνικά μέσα #Depopulation. Που δεν θα γίνει μόνον αν αποτύχει η συζήτηση αλλά και αυτόματα, αν δεν γίνει ποτέ αυτή η συζήτηση. Αφού τότε, όσο τα ρομπότ θα κάνουν ολοένα περισσότερες δουλειές, όσοι ανθρωποι τις χάνουν απλά θα πεθαίνουν.  Εκτός και αν για να ζήσουν αρχίσουν να κλέβουν και να σκοτώνουν κάποιους άλλους. Τότε οι νεκροί θα είναι απλά περισσότεροι.

Οι εξουσίες σήμερα παγκοσμίως γνωρίζουν καλά ότι η Μεγάλη Αντικατάσταση είναι αναπόφευκτη. Υπάρχει όμως έντονος προβληματισμός πώς θα λεχθεί αυτό στις μάζες, ώστε να αρχίσει η συζήτηση για την πιθανή λύση. Αν κάτι τέτοιο θα φέρει την Μεγάλη Συνεννόηση, ή αντίθετα μια μαζική ολότελα ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη.

Το σίγουρο είναι ότι, αν δεν αρχίσουμε αυτή τη συζήτηση, ποτέ δεν θα ξέρουμε. Αν μπορουσαμε κάτι καλύτερο. Αφού μόνο αν την κάνουμε τελικά, και φροντίσει ο κάθε ένας μας τα "αρκετά" του ώστε να πετύχει, τότε μονον θα ανατείλει για πρώτη φορά, πραγματικά, η εποχή της Ανθρωπότητας. Ενα σύνολο δηλαδή ζώντων πλασμάτων, με πραγματικές ανθρώπινες αξίες και συμπεριφορά, που θα ευημερούν και θα αποδίδουν ολοένα πιο ευημερούσες κοινωνίες. Αντίθετα, στη δεύτερη περιπτωση, πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ανθρωπότητα θα χαθεί για πάντα, μαζι με όσους ήταν οποτεδήποτε άνθρωποι. Γιατι αυτοι δεν θα έχουν σκοτωσει κάποιους άλλους για να ζήσουν. Θα έχουν μείνει λοιπόν απο το είδος μας μόνον αυτοί που θα έχουν δολοφονήσει όλους τους άλλους. 

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2025

Τα Τέμπη, η Ελληνική Δικαιοσύνη και ο Κανόνας του 10%

Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: 32 νεκροί και 85 τραυματίες | Ελλάδα Ειδήσεις

Δ
εν νομίζω ότι είναι "οι άνθρωποι του προέδρου" ότι συμβαίνει στην δικαστική υπόθεση για τα Τέμπη. Αφού το τι κάνει ο Μητσοτάκης είναι η κορυφή του παγόβουνου και τα παιδιά στα Τέμπη ένα ελαχιστότατο δείγμα των δεκάδων χιλιάδων αδικημένων που έχασαν τα σπίτια τους, τις επιχειρήσεις τους, τις περιουσίες τους αν όχι, σε χιλιάδες περιπτώσεις, και τη ζωή τους, από την πραγματική αίτια: Τον κανόνα του 10%. 

 
Όταν σε κάποια δικαστική εμπλοκή το αποτέλεσμα είναι βέβαιο υπέρ του ενάγοντος, είναι βέβαιο επίσης ότι θα επιδικαστεί η αποζημίωση που ζητάει. Αν τώρα τα απαιτητά είναι ένα σημαντικό ποσό, ας πούμε από 100,000 και άνω, το 10% αυτών είναι 10,000 ευρώ και άνω.
 
Ο κατηγορούμενος-κλέφτης δεν θέλει φυσικά να πληρώσει τις 100,000. Δίνει λοιπόν εντολή στον δικηγόρο του να μοιράσει το 10% στον δικαστή και στον … αντίδικο δικηγόρο! Η συναίνεση του οποίου είναι απαραίτητη αφού θα είναι η εγγύηση ότι ο δικαστής που θα απορρίψει -φυσικά παράνομα- την υπόθεση, δεν θα εκτεθεί στην συνέχεια από τον ζημιωμένο πελάτη του.
 
Έτσι όλοι οι άχρηστοι δικηγόροι και δικαστές, για λίγη μόνο ώρα παράσταση δίκης, βγάζουν ένα πολύ σημαντικό ποσό χρήματων χωρίς να κουραστούν στο ελάχιστο ούτε για την δικαιοσύνη ούτε για το νόμο ούτε για τους πελάτες τους. Και υπεράνω πάσης υποψίας! Μαζι με τον κλέφτη φυσικά που τι είχε τί έχασε; Αφού μένει με 90,000 απο τα κλεμμένα μείον τα έξοδα του δικηγόρου του!
 
Οι επιπτώσεις του κανόνα του 10% είναι το λεγόμενο "Παράδοξο της Δικαιοσύνης". Οι κλεμμένοι δηλαδή, είναι μεν οι τίμιοι και οι νομοταγείς πολίτες, αλλά επειδή ακριβώς είναι κλεμμένοι, δεν έχουν αρκετά χρήματα να πληρώσουν προκαταβολικά το 10% ώστε να βγει η απόφαση υπέρ τους. Οι κλέφτες αντίθετα πάντα τα έχουν αφού σε κάθε περίπτωση τα έχουν κλέψει από τους αντιδίκους τους. 
 
Έτσι δημιουργείται το παράδοξο οι κλέφτες σε κάθε επίπεδο και κοινωνική δραστηριότητα να είναι πιθανότερο να "δικαιωθούν" αφού είναι πιο εύκολο να πληρώσουν το 10%.Ετσι πλουτίζουν και μοιάζουν κοινωνικά παραδείγματα όσο οι άξιοι πολίτες καταστρέφονται οικονομικά οπότε γίνονται παραδείγματα προς αποφυγή. Αφού, πέραν της επίδειξης βγαίνουν ύστερα οι κλέφτες, με τις πλάτες αγορασμένων αποφασεων και κατασυκοφαντούν τους τίμιους για άτιμους, κοροιδεύοντας πλέον ολόκληρη την κοινωνία.
 
Ο κανόνας του 10% δεν είναι η πολιτική Μητσοτάκη βέβαια. Όμως δεν είναι καθόλου απίθανο και ο Μητσοτάκης, όπως χιλιάδες πλούσιοι που γνωρίζουν αυτόν τον κανόνα, να έχει κάνει χρήση του. Οπότε τον κρατάνε οι δικαστές όπως κρατάνε και όλους όσους έχουν εξυπηρετήσει με αυτόν τον τρόπο αδιακρίτως πολιτικής κατεύθυνσης. Αυτο ζούμε και βιώνουμε σαν διαλυμένη χώρα. την γενικευμένη εφαρμογή του κανόνα του 10%. Και η δικαστική πορεία της υπόθεσης των Τεμπων δείχνει να έχει πολλά στοιχεία του.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025

Νεοχουντικοί και κρυφοναζί


Τι είναι Χούντα για σας; Θα σας πω πώς τη αντιλαμβάνομαι εγώ. Χούντα λοιπον είναι το πολίτευμα οπου μια μικρή ομάδα ανθρώπων, αφού καταλαμβάνουν την εξουσία με τη βία στη συνέχεια κατακλεβουν τους πάντες μέχρι κάποιοι να τους αναγκάσουν να φύγουν παλι δια της βίας. 

Αυτά τα δυο χαρακτηριστικά, τη βίαιη επιβολή και τη ληστεία, τα θεωρώ απαραίτητες συνιστωσες της έννοιας Χούντα αλλιώς αυτή δεν υφίσταται. Αν δηλαδή μια ομάδα καταλάβει μεν τη εξουσία δια της βιας όμως ύστερα με το νόμο στα χέρια τους η πλειοψηφία των πολιτών ευημερεί και το κράτος πλουτίζει, δεν λέμε βέβαια ότι το κράτος αυτό έχει Δημοκρατία, όμως σίγουρα δεν εχει Χούντα.

Βία τώρα δεν είναι μόνον η ωμή βία, με τα όπλα. Το κυριότερο όπλο μαζικής βίας είναι το ψέμα, η παραπλάνηση και η εξαπάτηση. Αφού αυτά οδηγούν, πολύ ευκολότερα από την ωμή βία, τα θύματα στην παγίδευση. Που κάνει εφικτές την ληστεία και την απόλυτη εκμετάλλευση τους, που είναι και ο στόχος κάθε Χούντας.

Από αυτή την άποψη λοιπόν μια ολιγαρχία που αρπαξε την εξουσία με την μαζική εξαπάτηση, δια μεσου των ΜΜΕ, του Ιντερνετ και των τεράστιων μεσων κοινωνικής δικτύωσης, τη θεωρώ πολύ πιο βίαιη από τις παλιές δικτατορίες που την άρπαζαν με τα συμβατικά όπλα. Και βέβαια η τελική κρίση, αν η δικτατορία αυτή είναι Χούντα ή όχι, εξαρτάται πάντα από το οικονομικό αποτέλεσμα στη πλειοψηφία και όχι την θεωρία ή την προπαγάνδα, που προβάλει σαν βιτρινα οποιοδήποτε κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Αλλο το demo αλλο η πραξη.

Ναζί τώρα, θεωρώ αυτους που συγκεντρώνουν κάποια χαρακτηριστικά. Κατ'αρχήν είναι σοσιοπαθείς. Έχουν λοιπόν κάποια θεωρία με βάση την οποία αυτοι είναι ανώτεροι και η πλειοψηφία της κοινωνίας κατώτεροι αρα είδος προς εκμετάλλευση. Έπειτα έχουν μεγάλη ψυχική σκληρότητα και ανύπαρκτη ενσυναίσθηση. Με αυτά τους τα χαρακτηριστικά διασκεδάζουν να εξαπατούν και να βασανίζουν τα θύματα τους. Είναι επίσης μυθομανείς, θεωρούν δηλαδή το ψέμα και την υποκρισία ύψιστη εξυπνάδα. Και όλα τα ανωτέρω βέβαια τα κάνουν πάντα για ένα και μόνο λόγο: να κατακλέψουν τους πάντες και να αρπάξουν τα πάντα.

Φυσικά μετά την ήττα (υποτιθεται) του Ναζισμού και του Ραιχ, τότε, δεν κυκλοφορούν πλέον οι Ναζί με στολές με σβάσικες, χαιρετόντας με χαιλ, ούτε εισβάλουν στα κράτη με τα Παντσερ, για να τα κατακλέψουν. Αυτό δεν σημαινει ότι δεν υπάρχουν, ούτε ότι πρέπει να είναι απαραιτήτως μόνο Γερμανοί. Αφου όλοι με αυτά τα χαρακτηριστικά αναγνωρίζονται μεταξύ τους σαν Ναζί. Έτσι μυστικά λοιπόν μπορουν κάλλιστα να αποτελούν ένα ενιαίο διεθνές σώμα που, έτσι όπως δεν θεωρούνται οφθαλμοφανως εχθρικο στρατευμα -οπότε δεν εχει σχηματιστει μια αντιστοιχη συμμαχια εναντιον τους- μπορεί, όπως τότε, να εισβάλει, να απομυζα και να κατακλέβει πολλά κράτη. Όχι με οπλό τα τανκς αλλά ένα στυλό. Αφού αυτό αρκεί.

Σε κάθε περίπτωση ουτε Ναζισμος ούτε στιγνές δικτατορίες υφίστανται πραγματικά άμα απουσιάζουν η μαζική εξαπάτηση και ληστεια. Εδώ μάλιστα πρέπει να επισημάνουμε ότι ακομη και στη Γερμανία του 1930-40' άλλο ήταν ο Εθνικοσοσιαλισμός και τελείως άλλο ο Ναζισμός. Με τον πρώτο, μια ολότελα χρεωμένη και οικονομικά κατεστραμένη Γερμανία το 1933, διοργάνωσε τους λαμπρότερους εως τότε Ολυμπιακούς αγώνες, σε μόλις 3 χρόνια, το 1936. Αντίθετα μετά, με το Ναζισμό, περα από τους Ναζί τους ιδιους, όσοι δηλαδή δεν εκτελέστηκαν, και η Γερμανία, όπως και ολες οι χώρες στις οποίες οι Ναζι εισέβαλαν, καταστράφηκε ολοσχερώς και 5,000,000 Γερμανοι σκοτώθηκαν, εως το 1946. Μολις 10 χρόνια δηλαδή μετά τους λαμπρότερους Ολυμπιακούς.

Με βάση όλα τα ανωτέρω λοιπόν εσείς τι πιστεύετε; Έχουμε Χούντα σήμερα στη χώρα μας; Υπάρχουν Νεοχουντικοί και Νεοναζισμός παγκοσμίως;