Δρακος χωρίς δόντια

Απάντηση στο ομότιτλο άρθρο του κ. Παπαχελά στην Καθημερινή  Δράκος χωρίς δόντια

Οι μεγάλες κοινωνικές αναταραχές γίνονται απο το ξέσπασμα χιλιάδων λαού. Εδώ η κυβέρνηση καλείται απλά να τα βάλει με μια χουφτα εγκληματίες. Ο δράκος λοιπον δεν είναι οι φορτηγατζήδες. Αν πεί η κυβέρνηση ότι αύριο, όποιος φορτηγατζής δεν φορτώσει θα πάει αυτόφορο και θα χάσει την άδεια του δια παντός, θα πάνε όλοι να δουλέψουνε και θα πουνε και ένα τραγούδι.

Η έννοια της δικαιοσύνης; Μα αν το δείς ανταγωνιστικά, δεσμεύοντας όλη την αγορά, για τις δικές σου νταλίκες, εχεις βγάλει πολλαπλάσια τα χρήματα για τις άδειες. Ακριβώς παρασιτώντας εις βάρος της αγοράς.

Ομως η κυβέρνηση τα ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ (μερικα ακομη "σκληρά" αλλα "γενναία" και "απαραίτητα" μέτρα)  τα έχει μόνο για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τον λαό που πνίγει στους φόρους. Την εύκολη λύση. Ομως αυτός είναι ακριβώς ο δράκος που ακομη είναι σύμμαχος, επειδή ακόμη δεν έχει αγανακτήσει με τον ιππότη του παλιού κώδικα...

Πίστη και απιστία, στην αξιοπιστία

Ο κ. Παπανδρέου λέει διαρκώς ότι αυξάνει την αξιοπιστία της χώρας. Αυτό ειναι ενα τραγικο λάθος. Αυτό που αυξάνει όντως ο κ. Παπανδρέου είναι την δική του αξιοπιστία  απέναντι σε όσους του δίνουν εντολές απο το εξωτερικό. Τις οποίες όμως, όσο τηρεί και υπακούει τυφλά, η αξιοπιστία της χώρας στην πραγματικότητα πέφτει κι άλλο.

Αφού ποιός επενδυτής θέλει να επενδύσει σε ενα χωράφι όπου όλα δείχνουν πως συντομότατα θα γίνει πεδίο βολής; Ακόμη και τζάμπα να του το δώσεις, δεν το θέλει. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν "χωράφια" στην Τουρκία, ή την Κύπρο, ακριβώς δίπλα μας όπως και σε τόσες άλλες χώρες  πολύ λιγότερο επισφαλή.

Στην Τουρκία π.χ. το μεγάλο πρόβλημα ήταν το στρατιωτικο καθεστώς. Ομως είναι μικρότερο και πολύ λιγότερο επισφαλές απο το πρόβλημα της Ελλάδας που είναι το καθολικό σχεδόν οργανωμένο οικονομικό έγκλημα. Ατομα των οποίων τα συμφέροντα άν οποιαδηποτε κυβέρνηση διαταράξει θα μετατρέψουν αμέσως την Ελλάδα σε πεδίο βολής. Στο μεταξύ, ο πιεζόμενος λαός, θα κάνει επίσης την Ελλάδα πεδίο βολής αυτοί όχι οργανωμένα, αλλά όπως γίνεται πάντα σ'αυτές τις περιπτώσεις, απο απελπισία.

Αν λοιπόν θέλει, ο κ. Παπανδρέου, να κάνει αυτόν τον τόπο, οποτεδήποτε, αξιόπιστο και στους επενδυτές, θα πρέπει να ξεκινήσει αυτή τη μάχη. Να γίνει το πεδίο βολής που όλοι οι επενδυτές φοβούνται, να κερδίσουν κάποιοι, οι τίμιοι ή οι άτιμοι, και έτσι οι επενδυτές να ξέρουν πάνω σε ποιούς θα στηρίξουν την επένδυσή τους.

Μια απο τις δυο συγκρούσεις, οι επενδυτές την περιμένουν οπωσδήποτε. Με το οργανωμένο έγκλημα ή με το λαό. Ομως , μιλώντας επενδυτικά, μια σύγκρουση με το λαό, θα δημιουργήσει αστάθεια στον υπο επένδυση χώρο, για πολυ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, απο ότι η σύγκρουση με το οργανωμένο έγκλημα που όσο σκληρή και άν είναι θα είναι εκ των πραγμάτων σύντομη.

Γιατί οι εγκληματίες είναι πάντα πολύ εκτεθειμένοι. Ή θα καταφέρουν με διάφορους εκβιασμούς, φονικά, ή δωροδοκίες, να κρατήσουν τις επιχερήσεις τους καλυμένες ή θα αναγκαστούν να φύγουν. Και μετα που θα φύγουν, και οι άλλοι εκγληματίες θα ξέρουν, ότι η Ελλάδα δεν έιναι πρόσφορο έδαφος για τέτοιες δουλειές, και απλά δε θα έρθουν. Πράγμα που σημαίνει μακροχρόνιες ευνοικές συνθήκες ανάπτυξης των όποιων επενδύσεων.

Η αδικία όμως πρός το λαό, ακόμη και άν μια κυβέρνηση την πνίξει στο αίμα, δεν θα φύγει.Ακόμη και άν υποδουλωθεί τελείως, ο λαός, και φαινομενικά δείχνει πλήρως ελεγχόμενος, όσο και οι Γερμανοί στο τρίγο Ραιχ, όλοι οι επενδυτές ξέρουν, όπως το έχει δείξει και η ιστορία πολλάκις ότι  θα είναι σαν ένα καζάνι που διαρκώς θα βράζει. Μέσα στο οποίο κανένας επενδυτής δεν θα θέλει να ρίξει τους κόπους και τα χρήματα του.

Κοστος ζωής, το μεγάλο πρόβλημα

Ήρθε το Μνημόνιο. Αυξήθηκαν οι φόροι. Αγρίεψε και η εφορία. Υποτίθεται. Και έτσι απο το Φεβρουάριο μπήκαμε σε μια εποχή "γενναίων μεταρρυθμίσεων".

Εκτοτε όλος ο κόσμος αντιδρά, και η κυβέρνηση διαρκώς δεν καταλαβαίνει γιατί. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αφού φτιάχνουμε μια καινούργια Ελλάδα, λέει η κυβέρνηση. Αφού κοντεύουμε να πέσουμε στη φτώχια, της λένε όλοι. Που είναι η αλήθεια τελικά;

Η αλήθεια είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται αν δεν αλλαξει η ρίζα του κακού. Είναι γεγονός ότι οι Γερμανοί, και οι Αμερικανοί, εδώ και χρόνια έχουν πολύ πιο άγρια φορολογία απο τους Ελληνες. Στην Αμερική φορολογούν ακομη και την πρώτη κατοικία τόσο πολύ που οι Αμερικάνοι προτιμούν να δηλώνουν σαν έξοδο την υποθήκη του δανείου τους για το σπίτι τους, παρά να το αποπληρώνουν.


Το οργανωμένο έγκλημα των τραπεζών δηλαδή, που δρά με κάθε τρόπο προκειμένου οι πολίτες να αποδίδουν τόκους, με δάνεια, κάρτες παντοιοτρόπως, στο εξωτερικό δρά εδώ και πολύ καιρό, και πολύ πιο ανελέητα απ ότι εδώ. Το ζήτημα είναι ότι εδώ το οργανωμένο έγκλημα είναι σε πολλούς άλλους τομείς της πολιτείας μας, και όχι μόνο στο τραπεζικό.

Οι μεσάζοντες παίρνουν τα αγροτικά προιόντα και τα εκτοξεύουν. Πιο φτηνά έρχονται τα λεμόνια απο την Ισπανία παρά απο τη Βοιωτία. Τα κλειστά καρτέλ των μεταφορέων εκτοξεύουν τις τιμές σε πλείστα όσα προιόντα εμπορικά. Πιο φθηνά έρχεται ένα μπλουζάκι απο την Κίνα, παρά απο το Αιγάλεω. Στο πετρέλαιο ο έλεγχος είναι απόλυτος. Ενα λίτρο βενζίνη στην Ελλάδα κοστίζει όσο 25 περίπου λίτρα βενζίνη στην Λιβύη ! Για να μην μιλήσουμε για την μαφία στο χώρο της υγείας όπου οι προμήθειες για τα νοσοκομεία πληρώνονται στην Ελλάδα, για τα ίδια ακριβώς προιόντα, απο 3 έως και 10 φορές παραπάνω απο το εξωτερικό.

Σαν αποτέλεσμα το κόστος ζωής στη Γερμανία είναι το μισό απο την Ελλάδα και φυσικά οι Γερμανοί με τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην χώρα μας για τη δημοσιοοικονομική εξυγείανση δεν θα έσκαγαν καθόλου. Η κοινωνία τους είναι ανταγωνιστική, πολυ πιο καταλωτική απο τη δική μας, και παραγωγική στο σύνολό της. Διότι οι βάσεις της είναι γερές, υγιείς και ικανοποιημένες.

Δεν είναι λοιπόν το Μνημόνιο το πρόβλημα ούτε ότι οι Ελληνες πολίτες, πληρώνουν απο το υστέρημα τους όλα τα μέχρι τώρα συσσωρευθέντα χρέη, μέχρι να εξυγειανθεί το σύστημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν δίδεται η μάχη με το σύστημα. Οτι η κυβέρνηση παίρνει ολοένα και πιο σκληρά μέτρα προς τους αθώους, προκειμένου να καλύψει το ροκάνισμα της αγοράς που προκαλούν οι ένοχοι σε τεράστια καθημερινά οικονομικά μεγέθη. Στους τομείς τροφίμων, υγείας, έμπορίου και ενέργειας .

Τα λεφτά τα δίνει ο κόσμος, όμως η κατανάλωση δεν αυξάνεται. Σαν να προσπαθεί η κυβέρνηση να αντλήσει ολοένα περισσότερο νερό απο τη λίμνη για το χωράφι, όμως τον αγωγό, που είναι γεμάτος  σωλήνες που κλέβουν νερό στην πορεία, δεν τον κοιτάζει ποτέ.

Αν δεν συγκρουστεί με το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα η κυβέρνηση δεν θα μεταρρυθμίσει ποτέ αυτόν τον τόπο.

Ανάπτυξη 27% !!

Και όμως είναι αλήθεια ! Η Ελλάδα βαδίζει με ανάπτυξη 27% ! Εξ αιτίας της τρομερής αυτής ανάπτυξης, και του συνεπαγόμενου αναπτυγμένου, κυβερνητικού έργου, η κυβέρνηση, πρωτοπόρος σε κάθε εξέλιξη όπως πάντα, αναπτύχθηκε πριν απο κάθε αλλον απο τα 37 μέλη που είχε πρίν στα 48 !

Η υπόλοιπη Ελλάδα, αντιδραστική και οπισθοδρομική ώς συνήθως, επιμένει ακομη περιέργως πως, σε ύφεση 4%. Ομως που θα πάει, θα αναπτυχθεί κι αυτή, με το καλό ή με το άγριο.

Οικονομία του laptop, πολιτική του laptop

Προφανώς κάποιοι καταλήστεψαν το σύστημα. Ακόμη πιο προφανές είναι ότι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ούτε όλοι οι φτωχοί τίμιοι άνθρωποι που αγωνίζονται να επιβιώσουν απο δυσβάσταχτους έμμεσους και άμμεσους φόρους που κάθε μέρα αυξάνονται.

Όμως τα καθάρματα είναι επίσης γνωστό ότι δεν πληρώνουν εύκολα Οπότε, όταν ήρθε η ώρα του απροχώρητου, όπου οι διάφοροι κλέφτες είχαν κατακλέψει τον κουμπαρά, που λέγεται Ευρωπαική Ενωση, επι τριάντα χρόνια, η ΕΕ έθεσε φυσικά θέμα αξιοπιστίας έστω και για ένα σέντ δάνειο πλέον.

Ποιός ήταν ο πιο αξιόπιστος εγγυητής για το δάνειο του Μνημονίου; Οι φοροφυγάδες; Οι κλέφτες; Τα λαμόγια; Οι οφ σορ μεγιστάνες; Οι μεγαλογιατροί ή οι μεγαλοαπατεώνες;Θα δίνατε εσείς ποτε σαν τραπεζίτης δάνειο 110 δις στην Ελλάδα, αν ο πρωθυπουργός της σας έλεγε ότι, όχι άμεσα, αλλά έστω σε έξι μήνες μέσα, θα άρχιζε τουλάχιστον να παίρνει λεφτά απο αυτούς;

Η απάντηση είναι ένα ηχηρότατο ΟΧΙ. Εγγύηση θα ήταν σίγουρα χρήματα πλέον ύστερα απο τριάντα χρόνια ληστεία. Και εκεί άρχισε η "οικονομία του λάπτοπ". Πόσα δις εγγυήσεις χρειάζονταν για την πρώτη δόση του δανείου; Ανοιξε ο υπουργος οικονομικών το Excel με τις στήλες με τα έτοιμα και σίγουρα λεφτά. Τους μισθούς, τις συντάξεις, τους φόρους. Τα μόνα οικονομικά μεγέθη στα οποία μπορεί ακόμη και σήμερα να βασιστεί κανείς σ'αυτή τη χώρα. Τόσο τα εκατό κάτω αυτοι οι μισθοί, τόσο τα επιδόματα φτάνουν; Οχι; Να τα κατεβάζουμε λίγο ακόμη; Μήπως αν ανεβάσουμε λίγο τους φόρους στα τσιγάρα; Στη βενζίνη;

Σ'ίγουρα μεγέθη, σίγουρα λεφτά, για να σιγουρευτούν και οι νυν δανειστές μας. Μέχρι να πιαστούν οι κλέφτες, να φέρουν πίσω τα κλεμένα, και να πάψουν να πληρώνουν όσοι δεν φταίνε. Οι οποίοι όμως, επειδή ακριβώς αυτοί αποτελούν τα διαφανή, όσο και τίμια και σίγουρα οικονομικά στοιχεία, είναι τα μόνα οικονομικά μεγέθη στα οποία μπορεί πραγματικά να βασιστεί η κυβέρνηση. Μέχρι να πιάσει τους κλέφτες. Αν και όποτε αποκτήσει την πυγμή όσο και τη θέληση να το κάνει.

Ομως η "οικονομία του λαπτοπ", είναι τόσο εύκολη, που εύκολα σε παρασύρει και σε μία "πολιτική του λάπτοπ". Οπως τα οικονομικά μεγέθη "βολεύονται" εύκολα με τροποποιήσεις στο Excel, σαν τα νούμερα να μην αφορούν πραγματικές ζωές, πραγματικών ανθρώπων, με πραγματικές ανάγκες, έτσι εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι "βολεύονται" και οι όποιες αντιδράσεις. Με ανακοινώσεις στα ΜΜΕ θεσμικά ή Ιντερνετικά, ότι όλα πάνε καλά και πυροτεχνήματα μιας αισιοδοξίας που στην πραγματική ζωή, και στην πραγματική πιάτσα, απουσιάζει εντελώς.

Η όποια αισιοδοξία θα πήγαζε μόνο απο ενδείξεις ότι οι κλέφτες, και κυρίως τα κλοπιμαία βρέθηκαν. Οπότε, κατα συνέπεια, οσονούπω θα παψει να πληρώνει ο κοσμάκης αντί γι'αυτούς. Ομως τα κλοπιμαία πριν καν το Μνημόνιο μπορεί να είχαν "πετάξει" σε οφ σορ εταιρίες, ή καταθέσεις στην Ελβετία. Κι αυτό είναι εύκολο να το υποθέσει κι ένας κοινός θνητός, δεν χρειάζεται να είναι μέλος της Μπιλντερμπεργκ και πολύ "μέσα στα πράγματα". Βλέποντας τον Μνημόνιο στον ορίζοντα, είναι βέβαιο ότι όλοι οι κλέφτες φυγάδευσαν όπως μπορούσαν τα κλοπιμαία.

Οπότε τίθεται το ερώτημα: Αν το μόνο που μπορούμε πραγματικά να έχουμε με το Μνημόνιο είναι μια οικονομία του λαπτοπ, που σκοτώνει την αγορά, και μια συνοδευτική πολιτική του λαπτοπ, που σκοτώνει την κοινωνική συνοχή, τότε ο πρωθυπουργός μας γιατί δεν χρεωκόπησε την Ελλάδα τον Φεβρουάριο; Ελπίζοντας ότι κάποτε θα στριμώξει τους κλέφτες;

Προσωπικά θεωρώ αδύνατον να έρθουν πίσω κεφάλαια που πέταξαν στην Ελβετία ή σε οφ σορ εταιρίες. Αν αυτό γίνει για τους Ελληνες κλέφτες, θα μπορεί κάλιστα να γίνει για όλους τους κλέφτες και τα λαμόγια της γης! Αυτο λοιπόν ήξερε εξ αρχής ο κ. Παπανδρέου ότι δεν μπορούσε να το κάνει. Οπότε αντί τους λεονταρισμούς, ότι θα έπιανε κάποτε τους πραγματικούς υπαίτιους, και θα έφερνε πίσω τα κλοπιμαία ώστε να αρχίσει με αυτά να πληρώνει τα δάνεια που, στη θέση που περιήλθε, η Ελλάδα χρειάζεται, ας περιοριζόταν τουλάχιστον, στην έλάχιστα γενναία απόφαση, να κάνει επαναδιαπραγμάτευση χρέους.

Η επαναδιαπραγμάτευση χρέους θα έφερνε επίσης μια μεγάλη αναστάτωση, όμως τότε, πρίν το Μνημόνιο, ήταν πολύ απλούστερη και ο κ. Παπανδρέου θα είχε όλο τον λαό με το μέρος του. Τώρα αντίθετα εκβιάζει τον κόσμο καθημερινά να του δίνει χρόνο πίστωσης, σε μια μάχη που, όπως γίνεται κάθε μέρα πιο εμφανές, δεν έχει ούτε τα κότσια, ούτε την πρόθεση να δώσει. Την μάχη με τους πραγματικούς εχθρούς. Αντί να κάνει εχθρό του όλο τον υπόλοιπο κόσμο ποντάροντας στην "πολιτική του λαπτοπ" ότι θα τους πείσει για την οποιαδήποτε αισιοδοξία ή καλή πορεία, μαζί με τις υποτιθέμενα καλές του προθέσεις. Μια πολιτική που θα έχει τόση επιτυχία, στον πραγματικό κόσμο, όση έχει και η οικονομία του λαπτοπ, στην πραγματική οικονομία.