Πολιτική και υποκρισία

Πολιτική, είπαν κάποιοι, είναι «η τέχνη του εφικτού». Ενας ορισμός τόσο ακριβής όσο και παραπλανητικός αν σκεφτούμε: να κάνει εφικτό ΤΙ;

Αυτόματα ο κόσμος δίνει σ’ αυτό το «τι» την ερμηνεία που του αρέσει. Να είναι πολιτική η τέχνη να πετυχαίνεις το καλύτερο αποτέλεσμα για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού που κυβερνάς, δεδομένων των συνθηκών.  Αν όμως αυτό που θέλει να επιτύχει ο πολιτικός με το που παίρνει την εξουσία είναι να εκμεταλλευτεί τους πάντες για λογαριασμό μιας ολιγαρχίας; Δεν θα είναι και παλι μια τέχνη του εφικτού αν και για πόσο θα το καταφέρει, δεδομένων των συνθηκών; 

Κατ'αρχήν και στις δυο περιπτώσεις ο πολιτικός πρέπει να παρει την εξουσία. Αυτό ειναι μάλλον εύκολα εφικτό. Αν το καλοσκεφτεί κανείς η Αριστερά και η Δημοκρατία έχουν κερδίσει όλες τις εκλογές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αριστερούς και δημοκράτες ψηφίζει ο κοσμάκης όχι αυτόν που θα τους κάνει σαπούνι. Όποιος πολιτικός δεν ακολούθησε αυτόν τον κανόνα απλά δεν κέρδισε τις εκλογές. Ακόμη και ο Χιτλερ έτσι τις κερδισε. Μετά όμως; Όταν αρχίσει να τους γδέρνει;

Όπως οι δικτατορίες όπου η εξουσία αρπάζεται με τα όπλα κρατιούνται όσο κρατήσουν με τα όπλα, έτσι και οι δικτατορίες όπου η εξουσία αρπάζεται «δια της Αριστεράς», επιβάλλεται να συνεχίσουν έτσι.  Γιατί ο κόσμος γενικά επαναστατεί απέναντι στις δικτατορίες.Πως διάολο τώρα ο πολιτικός που θα κλέβει τον κόσμο για χάρη μιας ολιγαρχίας θα καταφέρνει να πείθει τον κόσμο ότι είναι αριστερός και το κάνει για το καλό τους αυτή ακριβώς είναι η τέχνη του εφικτού. Για την δική του περίπτωση.

Αμέσως βλέπουμε πως όταν το επιδιωκόμενο «εφικτό» είναι η ευημερία του κοινωνικού συνόλου ακόμη και για λίγη, ελάχιστη πρόοδο, χρειάζονται πολλές και καλές ιδέες και ικανότητες. Για να βγάζουν  5 εκ. εργαζόμενοι και συνταξιούχοι 100 ευρω το μήνα παραπάνω σημαίνει 0.5 δις το μήνα επιπλέον έσοδα. Δηλαδή 6 δις το χρόνο. Είναι αρκετά χρήματα.

Αν αυτά τα 6 δις όμως τα μοιραστούν 1000 μόνο άτομα; Αμέσως σημαίνει 6 εκ. ευρώ για τον καθένα το χρόνο. Που βρίσκονται μειώνοντας αυτή τη φορά το εισόδημα του κάθε ενός από τα 5 εκ. κατά 100 μόλις ευρω το μήνα.Κανείς δεν κάνει επανάσταση για 100 ευρώ λιγότερα. Οπότε δεν χρειάζεται καμία μεγαλοφυΐα, αρκεί ένα νομοσχέδιο και βρίσκονται τα λεφτά σε μια νύχτα (συνήθως νύχτα περνάνε αλλωστε τέτοια νομοσχέδια). Πως θα το δικαιολογήσει ο πολιτικός; Εκεί είναι η τέχνη του εφικτού.

Εθνική ανάγκη, διεθνή συμφωνία, υποτιθέμενα χρέη. Ποιος από τους πολίτες μιας χώρας μπορεί να ξέρει ακριβώς πόσα χρωστά η χώρα του; "Οι άλλοι πολιτικοί" θα πει κάποιος, η αντιπολίτευση. Όμως 1000 άτομα θα πάρουν 6 εκ. ο κάθε ένας. Για τόσα  λεφτά οι περισσότεροι θα πρόδιδαν και τη  μάνα τους, πόσο μάλλον «το άγνωστο κοινωνικό σύνολο». Σ’ αυτά τα 1000 άτομα λοιπόν, που θα έλεγαν ευχαρίστως και τα πιο χοντροειδή ψέματα μπορεί κάλλιστα να είναι και η αντιπολίτευση και πολλοί ακόμη σε θέσεις κλειδιά της όλης κομπίνας. Μπορεί να δινουν ακόμη και προμήθειες σε αναγκαίους για τις εντυπώσεις συνεργάτες στο εξωτερικο. Που θα βγάζουν ο κάθε ένας 6 εκ. ευρώ κάθε χρόνο, για ολα τα χρόνια που θα καταφέρουν να κρατήσουν την κομπινα ! 

Δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει. Λέω ότι μια τέτοια πολιτική είναι πιο εύκολα εφικτή.  Από να καταφέρει μια πολιτική να παρέχει ευημερία 100 μόλις ευρώ παραπάνω για κάθε πολίτη. Γιατί οι ηλίθιοι και οι άχρηστοι είναι απειρως περισσότεροι. Με λίγο καλο ντύσιμο και λίγο λούστρο το  τελευταίο αδιάφορο για το συμπαν ρεμάλι φαίνεται κατάλληλο σαν πολιτικός να αναλάβει τις τύχες όλων. Γιατί για την υποτιθέμενη πολιτική, που όμως είναι δυστυχώς η πολιτική πολλών και αξιόλογων χωρών, η μονη απαραίτητη ικανότητα είναι η υποκρισία.

Το διακύβευμα

Κεντρικός έλεγχος, χρήμα, ιδιοκτησία. Τρία υπέροχα εργαλεία του πολιτισμού.Τι θα κάναμε χωρίς  κεντρικό έλεγχο μπροστά σε μια στρατιωτική επίθεση, μια επιδημία, μια οποιαδήποτε μεγάλη φυσική καταστροφή; Κανείς δεν μπορεί να φτιάξει προιόντα και υπηρεσίες γιανα καλύψει όλες τις ανάγκες του. Πως θα αγοράζαμε μια Μερσεντές πληρώνοντας την με πατάτες ή με φακές; Ή βελόνες πληρώνοντας με Μερσεντές; Τέλος ότι ο χώρος που μένουμε και τα προσωπικά μας είδη δεν μας ανήκουν. Οτι ζούμε σε μια χίπικη κομούνα όπου όλα ανήκουν σε όλους αφού "γυμνοί ερχόμαστε και γυμνοί φεύγουμε". Πόση ειρήνη θα υπήρχε έτσι; 

Βασική διαδικασία για να λειτουργήσει ο κεντρικός έλεγχος ειναι οι κάτω να υπακούουν τους από πάνω. Αλλιώς κεντρικός έλεγχος δεν υπάρχει, κάνει ο καθένας το δικό του και καμία δουλειά δεν προχωράει ποτέ. Κάποτε ανώτατη βαθμίδα ήταν η ηγεσία των κρατών που κανόνιζε τον έλεγχο σε συγκεκριμένες περιοχές. Μετά οι συμμαχίες και οι ηγεσίες τους κανόνιζαν ακόμα μεγαλύτερες περιοχές. Και σήμερα έχουμε την υπερελίτ, που περιοχή ελέγχου της είναι όλος ο πλανήτης. Σαν αποτέλεσμα σήμερα, με τους υπολογιστές και τα παγκόσμια δίκτυα, ελάχιστα άτομα ελέγχουν τις τύχες όλης της ανθρωπότητας. 

Θα έλεγε κανείς ότι έτσι σπουδαία που το έχουμε οργανώσει αρκεί να πούν 100-200 δισεατομυριουχοι "γεννηθήτω φως" και όλο το απο κάτω τους δέντρο υπακούοντας ο κάθε ένας τον απο πανω του θα εκαναν σε ελάχιστο χρόνο τον κόσμο ολοκληρο παράδεισο. Γιατί τα πράγματα λοιπόν δεν είναι έτσι; 






 

Ποιο κριτήριο αξιολόγησης θα μπορούσε να εγγυηθεί οτι αυτά τα ελάχιστα άτομα, που αναλαμβάνουν μια τόσο τεράστια ευθύνη, θα είχαν  έστω την παραμικρή πιθανότητα να ανταποκριθούν σωστά;  Γεννήθηκαν με δείκτη νοημοσύνης 200; Είναι απεσταλμένοι ενός άγνωστου Θεού που γνωρίζει το ασφαλές μέλλον ολοκληρης της ανθρωπότητας οπότε και κάθε σωστή κίνηση που πρέπει να γίνει προς τα εκεί; 
Όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι. Η βασίλισσα Ελισάβετ έχει λύσει τόσο λίγα προβλήματα στη ζωή της που μπορεί να μην ξέρει ούτε πως να βάλει το βρακί της κανονικά. Αφού για τα πάντα φρόντιζαν πάντα οι υπηρέτες της. Το ίδιο και για την συντριπτική πλειοψηφία των από πάνω.

Δεν υπάρχει λοιπόν κεντρικός έλεγχος, όχι με την μορφή που όλοι τον σκεφτόμαστε. Ένα νοητό τιμόνι όπου κάποιοι σοφοί ή πανέξυπνοι παίρνουν αποφάσεις για την ευημερία της ανθρωπότητας και την οδηγούν προς τα εκεί. Αντίθετα είναι σαν κακομάθημένα μωρά που εκμεταλλεύονται τον κεντρικό έλεγχο για να ικανοποιήσουν κάθε τους καπρίτσιο παίζοντας τον κόσμο στα χέρια τους σαν ένα παιχνίδι και αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο πέραν της διασκέδασης τους.

Το καταφέρνουν με την απώλεια ελέγχου στο δεύτερο υπέροχο εργαλείο του πολιτισμού. Οι τρελοί έχουν συγκεντρώσει όλο το χρήμα της γης στα χέρια τους. Δυστυχώς τα συστήματα μας το επέτρεψαν κι αυτό. Εχουν λοιπόν πάρα πολλά χρήματα για να εξαγοράσουν πολλούς απο κάτω που αρνουνται να υπακούσουν  στην τρέλα. Ή για να πληρώσουν κάποιους να τους συνετίσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Οπότε καταλήγουν όλοι με το καλό ή με το αγριο συνεργαζόμενοι στην παράνοια των απο πάνω, ας είναι καλά ο κεντρικός έλεγχος και το εκτροχιασμένο χρήμα. 

Τέλος η ιδιοκτησία δεν υφίσταται στην ουσία όταν δε υπάρχει νόμος. Απόδειξη αυτό που έκαναν με τα μνημόνια σε όλη τη νότια Ευρώπη αυτά τα πέντε χρόνια. Τι σημασία έχει που κατείχες ένα σπίτι το 2009; Ας είναι καλά ο κεντρικός έλεγχος και το χρήμα σε όλους όσους πρέπει να υπογράψουν  για να γίνουν όλα μια τρέλα. Που κάποιοι άλλοι παλι πληρωμένοι θα το πουλάνε στα σοσιαλ μίντια και τα ΜΜΕ σαν την απόλυτη σοφία. Σου κάνουν λοιπόν το μισθό μισό, νομοθετικά, διαλύουν κι όλη την αγορά  πάλι νομοθετικά,  και σε πέντε χρονια όχι μόνο δεν έχεις τίποτα, τους Ισπανούς τους πετάνε στο δρόμο πληρώνουν και από πάνω. 

Αυτά διακυβεύονται λοιπόν σ'αυτή τη διαπραγμάτευση που φαίνεται ευρωπαική, όμως δεν είναι, και φαινεται να αφορά μόνον χρήματα, όμως ούτε έτσι είναι.  Στην πραγματικότητα η  ελληνική πρόταση θίγει το ζήτημα εφ όλης της ύλης. Οταν ο κεντρικός έλεγχος έχει ξεφύγει εντελώς ποιοί θα επαναφέρουν το σκάφος; Αυτοί που το οδηγούν;  ότι όλος ο κόσμος ξέρει εδώ και αιώνες ειδικα απο τους Δίδυμους Πύργους και ύστερα. Ότι όλα είναι μια απάτη που για να κρατηθεί έχει δημιουργήσει μια παγκόσμια γενικευμένη παράνοια, που πρέπει επιτέλους να σταματήσει. 

Γι’ αυτό ο Σόιμπλε αρνείται τόσο πεισματικά, όχι γιατί έχει κάποιο καλύτερο σχέδιο για την ευρώπη ή την ανθρωπότητα. Υπηρέτης είναι κι αυτός άπως και όσοι πληρώνει αυτός. Δεν α χαλάσει ο Σοιμπλε τον κεντρικό έλεγχο κι ας πηγαίνουν τα μωρά το υπερωκεάνειο ντουγρού στα βράχια. Του έχουν υποσχεθεί θέση στο ελικόπτερο ή τις σωστικεςλέμβους και... θα έχει πλάκα. Ειναι όλοι τους θεοπάλαβοι έτσι κι αλλιώς. 

Ξερουν όμως πλέον ότι και ο κόσμος το ξέρει. Αυτό μάλλον οφείλεται σε όσα διάβασε ολόκληρος ο πλανήτης την τελευταία 15ετία στο Ιντερνετ. Η η πνοή της λογικής λοιπόν και της εξυγίανσης που θα ξεκινήσει έτσι και η πρόταση της Ελλάδας κερδίσει ξέρουν ότι θα αλλάξει ολοκληρο τον κόσμο παντού.  και θα τους χαλάσει το παιχνίδ καταστροφή τους. Το ντόμινο του απόλυτου χάους, με τον κεντρικό έλεγχο να μην εξυπηρετεί κανένα παγκόσμιο συμφέρον, με το χρήμα μόνο να διαλύει συνειδήσεις, και χωρίς καμία έννοια ιδιοκτησίας και νομου πέρα από όσων μπορείς να κρατήσεις με τα όπλα, αν η πρόταση της Ελλάδας δεν περάσει, η ανθρωπότητα το ξέρει;

Και δεν θα πω «όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα» γιατί αυτό είναι το πιο τρελό από όλα. Που έχουμε φτάσει να θεωρούμε ανθρωπότητα μερικές χιλιάδες σοβαρότατα διαταραγμένους ψυχοπαθείς, που κάναμε όλοι το λάθος να τους δώσουμε τον κεντρικό έλεγχο των κοινωνιών μας. Και «υπόλοιπο» όλα τα δισεκατομμύρια καλούς φιλήσυχους και πολύ χρησιμότερους ανθρώπους που ΕΙΝΑΙ πραγματικά η ανθρωπότητα.

Γίνεται και έτσι... η διαπραγμάτευση...

Βάζεις τον κάθε γιο μεγαλόσχημου στην πρώτη γραμμή πυρός "ασπίδα της πατρίδας γενναία και ατρόμητη" στον Έβρο στη Σάμο στο Καστελόριζο. Να δεις μετά πόσο θα τους νοιάζει η ειρήνη η ασφάλεια και η σταθερότητα στην περιοχή και αν θα εισβάλλουν οι Τούρκοι, για οποιονδήποτε λόγο. Αλλιώς όσο πολεμάνε, πεθαίνουν από την πείνα και σκοτώνονται οι άλλοι, κι αυτοί είναι ασφαλείς στην Εκάλη με τα λεφτά τους ακόμα πιο ασφαλή στα Καϋμάν καλά χαιρετίσματα η διαπραγμάτευση ...

Παίρνεις τον Στουρνάρα τηλέφωνο και του λες να πάει να δουλέψει στη Ντοιτσε Μπανκ. Δεν θέλει να φύγει; Έχει πάρει το ταμείο της Ελλάδας αγκαλιά και επιμένει να κάνει με τα δικά μας λεφτά, και με κυβέρνηση του λαού, πολιτική Σαμαρά; Ισχυρίζεται ότι δεν μπορείς να τον απολύσεις-παραιτήσεις; Ίσως να μην μπορείς. Όμως μπορείς να καθορίσεις το μισθό του και τα προνόμια θέσης του. Του κάνεις λοιπόν τον μεν μισθό 450 ευρώ το μήνα, να δει και τη γλύκα του βασικού, τα δε μπονους μηδέν. Ύστερα τον μαρκάρεις στενά και με ένα λογιστικό έλεγχο για όλες τις κινήσεις του στην τράπεζα της Ελλάδας. Πόσο θα αντέξει; 

Εν μέσω πολιορκίας των Τσιπρα-Βαρουφάκη και της Ελλάδας ολόκληρης στο  Eurogroup, ο Πρετεντέρης παίζει το ένα-δυο με τον Αδωνη στον αέρα στην εκπομπή του «Ανατροπές». Ο Πρετεντέρης πιέζει μπροστά σε χιλιάδες τηλεθεατές τον υφυπουργό οικονομικών να πει πόσα λεφτά έχουμε και πόσο αντέχουμε ακόμη ! Για μια τέτοια πληροφορία οι πολιορκητές ΕΧΘΡΟΙ μας θα σκότωναν αν δεν είχαν τον Στουρνάρα να τους τη λέει στο περίπου. Όμως ο Στουρνάρας δεν μπορεί να την διαρρεύσει στο κοινό προκειμένου να προκαλέσει πανικό τυχόν και πίεση στην κυβέρνηση, χωρίς να εκτεθεί. Οποτε το αναλαμβάνουν ο Πρετεντέρης με τον Αδωνη. Μετά κάνουν προεκλογικό αγώνα, σαν να έχει ήδη πετύχει το μικρό τηλεοπτικό τους πραξικόπημα, λέγοντας τον Βαρουφάκη ψεύτη και όλο το λαό βλάκα. Αφού κατά τον Αδωνη ο λαός δεν ψήφισε την απαλλαγή ούτε την διαπραγμάτευση αφού η διαπραγμάτευση θα είναι η καταστροφή του. Αφού κατά τη γνώμη του ο λαός θα ψήφιζε μόνο να μένει ραγιάς στον αιώνα τον άπαντα.

Στέλνεις λοιπόν κι εσύ ένα απόσπασμα αστυνομικών, τώρα που είσαι επιτέλους κυβερνήτης, έχεις επιτέλους την εξουσία και την έχασαν επιτέλους αυτοί, και τους χώνεις φυλακή αμφότερους, με τη διαδικασία του αυτόφωρου, για  ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Κι ας περιμένουνε εκεί τη δίκη τους μήπως κι αποδείξουνε ότι δεν ήτανε προδοσία αυτό που έκαναν. Παραδειγματίζοντας στο μεταξύ και όλους τους υπόλοιπους επίδοξους μιμητές τους. 

Γιατί  διαπραγμάτευση δεν είναι φιλική κουβέντα, συζήτηση ζευγαριού, απόφαση με τα παιδιά αν το κέικ θα είναι φράουλα ή σοκολάτα. Είναι μια μάχη με εχθρούς με τους οποίους αναγκάζεσαι να διατηρείς πολιτισμένες σχέσεις επειδή ακόμη δεν έχεις μπει σε ανοικτό πόλεμο. Κι όσο απολίτιστοι, πονηροι, άτιμοι και αδίστακτοι γίνονται αυτοί πρέπει να γίνεσαι κι εσύ ...

WORK, Το παγκόσμιο νόμισμα που ... δουλεύει !

We love WORK !

Λένε ότι η παγκόσμια οικονομία είναι ένας πύργος της Βαβέλ.  Όμως στην πραγματική οικονομία δεν χρειάζεται ο κάθε ενας να μιλάει τη δική του γλώσσα με το δικό του νόμισμα. Αφού η πραγματική οικονομία είναι οι ζωές των ανθρώπων. Ο χρόνος δηλαδή που οι άνθρωποι καταφέρνουν να ζήσουν και να ευημερήσουν με προϊόντα και υπηρεσίες που ξοδεύουν πάλι χρόνο από τη ζωή τους για να παράγουν. Αυτός ο χρόνος είναι ίδιος παντού στη γη.

Λέγε με WORK.

Αν το καλοσκεφτείτε στην πραγματική οικονομία αυτό που μετριέται είναι η εργατώρα. Κάθε τι που παράγεται απο τις πρώτες ύλες έως την ενέργεια  για να παραχθεί τη διαδικασία παραγωγης του , τον χρόνο για να κατασκευαστούν οι όποιες μηχανές το παράγουν και οι υπηρεσίες αντίστοιχα που θα το μεταφέρουν στους  τόπους πώλησης και θα το πουλησουν, όλα αυτά τα στάδια απασχολούν ανθρώπους. Ενω όμως ο χρόνος που αυτοί απασχολούνται είναι ίδιος, και ο κόπος, οπουδήποτε στη γη, ενας πληρώνεται αυτη την εργάσιμη ώρα τόσα δολλάρια στην Νεμπρασκα, αλλα δολλάρια στην Νεα Υόρκη, τοσα ευρώ στην Γερμανία άλλα όμως ευρώ στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, ή γιέν ή τόσα άλλα νομίσματα και ισοτιμίες απανταχού στην γή. 

Την στιγμή που το οικονομικό νόμισμα της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ παραμένει σταθερό.  Πες με WORK.  

Ενα WORK  αντιπροσωπεύει ακριβώς μία ώρα που κάποιος εργάστηκε . Δεν μας νοιάζει αν είναι άσπρος, μαύρος, κιτρινος, άντρας γυναικα,παιδί, χοντρός, λεπτός, ψηλός, αν δούλεψε καλά ή λουφάριζε. Αυτά όλα είναι προβλήματα του εργοδότη που ισχύουν και σήμερα και πάντα. Ποιους δηλαδή θα βάλει να κάνουν την κάθε δουλειά για να κοστισει τις λιγώτερες εργατώρες. Προφανώς το να καλλιεργήσεις ντομάτες στην Γροιλανδία, θα κοστίσει πολλές ώρες εως ότου  αυτές οι ντομάτες φτάσουν στο ράφι κάποιου σουπερ μαρκετ στη Γερμανία. Σημασία έχει ότι όλοι θα έχουν δουλέψει μια ώρα κι αυτή η ώρα δεν αλλάζει πουθενά στην γή όποιος και αν την δούλεψε.


Μια εργάσιμη ώρα = 1 WORK
Επειδή υπάρχουν προϊόντα πολύ μικρά κάθε WORK υποδιαιρείται σε 60 λεπτά του WORK και 60 δευτερολεπτα  του WORK 

Για να δούμε πως δουλεύει. Η Κόκα Κόλα παράγει σε ένα εργοστάσιο της 25000 μπουκάλια την ημέρα. Γι’ αυτή τη παραγωγή απασχολεί ένα σύνολο εργατικού δυναμικού που εργάζονται για Χ ώρα, δηλαδή τόσα WORK. Επίσης καταναλώνει ΕΝΕΡΓΕΙΑ (ηλεκτρική ή άλλη) τόσων WORK όσες ώρες εργάστηκαν αυτοί που την παρήγαγαν με οποιονδήποτε τρόπο και την μετέφεραν στο εργοστάσιο. Τέλος καταναλωνει ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ που άλλα εργοστάσια παρήγαγαν με αντίστοιχες ώρες εργασίας, δηλαδή WORK. Διανομείς, πωλητές, διαφημιστές, συν πλην δια το κάθε μπουκαλάκι όταν φτάσει στο ράφι έχει κοστίσει αθροιστικά μερικά δευτερόλεπτα εργαασίας διαφόρων ανθρώπων. Δηλαδή τόσα λεπτά του WORK. Η εταιρία μπορεί να προσθέσει κάποιο κέρδος, που εξαρτάται απο τον ανταγωνισμό, και τελικά το κάθε μπουκάλι θα πουλιέται  τόσα WORK

Κάποιος ανειδίκευτος εργάτης εργάζεται 8 ώρες. Εχει λοιπόν μεροκάματο 8 WORK αφού δεν έχει μπόνους σπουδών δυσκολίας ή απόδοσης. Όταν πάει στο σούπερ μαρκετ δίνει μερικά δευτερόλεπτα και αγοράζει την Κόκα Κόλα. Πληρώνει δηλαδή με μερικά λεπτά του WORK.

***

Το πείραμα του WORK. Μετρείστε ώρες εργασίας για μια εργασία που ξέρετε, πχ 5 εργατες Χ 5 ώρες μαζευουν 1000 κιλά ελιές που δινουν 500 κιλά λάδι. Βγάλτε το κόστος σε WORKS (25) και πολλαπλασιάστε επι το τρέχον ωροκάματο στο δικό μας σύστημα (4 ευρώ).  Διαιρεστε το συνολικό κόστος δια τη συνολική παραγωγή για να βγείτε στο κοστος μιας μονάδα που ξερετε π.χ. παντελονια, μετρα ύφασμα, κιλό λάδι, κιλο κρεας και βγάλτε το κόστος στο δικό μας νόμισμα. Θα εκπλαγείτε από το αποτέλεσμα (που δείχνει πόσο η παγκόσμια οικονομια σήμερα είναι πλασματική).

***

1. Κάθε δευτερόλεπτο του WORK είναι πραγματική, υπαρκτή και αμετάβλητη αξία όταν τα σεντ οποιουδήποτε σημερινού νομίσματος έχουν άλλη αξία σε κάθε άκρη της γης που αλλάζει ανά δευτερόλεπτο. Μάλιστα αν το αποφασίσουν οι τράπεζες η αξία τους μπορεί ξαφνικά και χωρίς λόγο να υποτιμηθεί  όλως διόλου. 
2. Το WORK είναι ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ διεθνές νόμισμα. Ακόμη και στην τελευταία άκρη της γης κάποιος με ένα ρολόι μπορεί να αποτιμήσει οτιδήποτε παράγει σε WORK. 
3. Το κοστος σε WORK μετριέται εύκολα για τις περισσότερες ανειδίκευτες εργασίες. Μετριέται επίσης σωστά και αντιπροσωπευτικά. 
4. Τραπεζικά και οικονομικά τοξικά προιόντα προφανώς είναι αδύνατον να υπάρξουν σε WORK αφού σε αυτά δεν εμπεριέρχεται καμία εργασία. 
5. Η οικονομία που κινείται με WORK ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ. Παρακολουθεί δηλαδή αυτόματα και αφομοιώνει τις εξελίξεις στην τεχνολογία. Εξασφαλίζει έτσι εργασία, αρα και επιβίωση, σε όλους όσο και αν την εργασία των ανθρώπων σταδιακάα θα την αντικαθιστούν ολοένα περισσότερο μηχανές και ρομποτικά.

***

Ας πούμε ότι ένα χωράφι με βαμβάκι  χρειαζόταν 50 εργάτες να εργάζονται 5 μέρες επί 10 ώρες ημερησίως και απέδιδε 1000 κιλά που κόστιζαν έτσι 2500 WORKS.  Μια μηχανή έρχεται και συλλέγει αυτά τα 1000 κιλά σε 2 ώρες απασχολώντας έναν εργαζόμενο. Αφήνει δηλαδή τους άλλους 49 άνεργους για 50 ώρες δηλαδή στερεί από τον καθένα 50ΧWORKS. Όμως πριν το ύφασμα και κατά συνέπεια η μπλούζα από αυτό κόστιζε ανάλογα με τα 2500 WORKS / τόνο βαμβάκι όταν τώρα κοστίζει 2 WORKS / τόνο !

Ο κάθε άνεργος τώρα για να αγοράσει την μπλούζα θα χρειαστεί περίπου το 1/1000 των WORKS από ότι πριν που είχε δουλειά. Οπότε σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ θα μπορεί να έχει μπλούζα και πάλι εργαζόμενος συντριπτικά λιγότερο.

Στην Κίνα  και αλλού ας πούμε ότι εργάζονται 200 εκ. εργαζόμενοι στην βιομηχανία ρούχων, με συνθήκες σκλαβιάς δουλεύοντας 10-12 ώρες. Αν πουλούσαν σε WORKS τα ρούχα αυτά θα κόστιζαν τον ίδιο χρόνο να παραχθούν εκεί όσο και στις ΗΠΑ , στην Γερμανία ή την Ελλάδα. Γιατί λοιπόν ο κινέζος βιομήχανος να δουλεύει το εργοστάσιο του 12 ώρες όταν αυτό δεν του προσφέρει κάτι παραπάνω; 

Ο Κινέζος εργάτης απο τη πλευρά του, γιατί να εργαστεί 12 ώρες αφήνοντας 200 εκ άλλους εργαζόμενους απανταχού στη γη άνεργους για 6 ώρες ημερησίως; Όταν με τα 6 WORKS/ημέρα, αγοράζει όλες τις ανάγκες του που κοστίζουν καθημερινά λιγότερο σε WORKS; 
Στο μεταξύ αν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο επιθυμήσουν μισή βάρδια γιατι τοσα τους φτάνει, και ο εργοστασιάρχης θέλει να παράγει περισσότερα παντελόνια, βάζει όσες βάρδιες θέλει, αφου οσοι εργαζόμενοι κι αν εργαστούν σε ολες τις ώρες η μεν πληρωμή τους θα είναι σε ώρα αλλα επίσης δεν αλλάζει τίποτα στην τελική τιμή του ρούχου ή του παπουτσιού. Αφού όλα πάντα θα κοστίζουν τα ίδια WORKS. Έτσι η ανεργία αυτορυθμίζεται χωρίς τριβές μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. 

***

Οι δραστικές όμως και ωφέλιμες επιπτώσεις του WORK επεκτείνονται και πέραν της πραγματικής οικονομίας, σε άυλες έννοιες που όμως σήμερα κοντεύουν να διαλύσουν την πραγματική οικονομία. Όπως φιλοσοφικά, η απληστία. Ο βιομήχανος που βάζει κάτι παραπάνω στο προϊόν του πριν το πουλήσει, στο τέλος μένει με κάποια WORKS. Το WORK αντιπροσωπεύει αγοραστική δύναμη όμως από τη φύση του αντιπροσωπεύει στην κυριολεξία και τον χρόνο. Η επίγνωση ότι ένα δις ώρες δεν πρόκειται ποτέ κάποιος να τις ζήσει από μόνη της εκλογικεύει τις επιδιώξεις του στο τι πραγματικά χρειάζεται και τι όχι. Κάνοντας τον να λειτουργεί μέσα σε μια πραγματική οικονομία με περισσότερο πραγματικές ανάγκες.


Η πραγματική οικονομία έχει το πραγματικό της νόμισμα, τη ζωή των ανθρώπων. Αντίθετα μια ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ οικονομία είναι φυσικό να έχει νομίσματα με μυστική όσο και ασαφή αξία. Ωστε να μπορεί να είναι κι αυτή ασαφής και δυσνόητη στους πολλούς και χρήσιμη μόνο στους λίγους που καθορίζουν την ισοτιμία της κατα το δοκούν. Αν οι οικονομολογοι πραγματικά το θέλουν μπορουν εύκολα να  εξυγειάνουν απόλυτα την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Αρκεί να θεσπισουν ένα παγκόσμιο νόμισμα που εχει σταθερή και αμετάβλητη αξία παντού υπο όλες τις συνθήκες, για να ειναι κατα συνέπεια ακριβεις και αξιόπιστοι οι υπολογισμοί τους. Το WORK. Ενα νόμισμα που όλοι το καταλαβαίνουν, μπορούν άμεσα να το υιοθετήσουν, και το κυριότερο; Δουλεύει.

 

Η επανάσταση είναι επανάσταση

Ο Φιντέλ Κάστρο έκανε επανάσταση γι' αυτό άλλαξαν όλα αμέσως στην Κουβα. Κι έμειναν αλλαγμένα. Είναι 40 χρόνια η επανάσταση εκεί και η Κούβα σήμερα έχει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο. Στην πρόσφατη κρίση του Εμπολα έστειλε τους 10πλασιους γιατρούς και εθελοντές από κάθε άλλη χώρα.

Σε κάθε πραγματική επανάσταση πολλά πράγματα αλλάζουν αμέσως, γι' αυτό άλλωστε είναι επαναστάσεις. Δεν χρειάζονται πολλές γενιές για να αλλάξει μια σάπια κατάσταση γεμάτη ψέματα. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται ούτε καν μια. Αν είναι επανάσταση αλλάζουν αμέσως. 

Όσο οι μέρες περνούν και τα "ΘΑ" πληθαίνουν, μαζί και τα πυροτεχνήματα, καταλαβαίνουμε όλο και περισσότεροι ότι επανάσταση δεν γίνεται με τα ψέματα. Ούτε γίνεται κάποτε, εις το  μέλλον. Είναι μια ΘΕΣΗ ΖΩΗΣ στην οποία έρχεσαι και πλέον δεν φεύγεις.  Δεν γίνεται με την «άδεια»  αυτών έναντι των οποίων επαναστατείς. Δεν συζητάς την επανάσταση, την κάνεις. Δεν διαπραγματεύεσαι άλλο τα ψέματα όσων σε καταπίεζαν με αυτά. Διακηρύσσεις την αλήθεια ακριβώς με την επανάσταση. Αν είναι στ’ αλήθεια επανάσταση. 

Ένας διαχειριστής σαιτ που δημοσιεύει άρθρα μου, μού είπε μια φορά, όταν του έδωσα ένα πολύ μικρό άρθρο, ότι ήταν πολύ κάτω από τις 400 λέξεις που είναι συνήθως τα κύρια άρθρα. Τι άλλο να πω τώρα; Ακόμη και όσα έγραψα έως εδώ ίσως είναι πολλά. Η επανάσταση είναι επανάσταση. Την αισθάνεσαι, σε κάνεινα ριγάς, να ονειρεύεσαι, να ζεις ξανά. Φαίνεται δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί. Ακριβώς γιατί είναι αληθινά φτιαγμένη για σένα. Για να βοηθήσει και εσένα. Όχι απλά για να σε χρησιμοποιήσει για μια ακομη φορά. Εσένα και τα όνειρά σου … 

«Γιατί οι επαναστάσεις», λέει η Πολυάννα Μπαχ, σε ένα βιβλίο που είναι γραμμένο ολόκληρο γι'αυτήν την τόσο αγαπημένη ιδέα, της επανάστασης, «όπου κάποιοι πίεζαν τον κόσμο και ύστερα τον χρησιμοποιούσαν, δεν ήταν ποτέ οι δικές τους πραγματικά προσωπικές επαναστάσεις. Όλων αυτών των ανθρώπων που πόνεσαν και ίσως σκοτώθηκαν απλά για να πλουτίσουν κάποιοι άλλοι.» Χωρίς να σηκωθεί ποτέ η ψυχή τους. Χωρίς να πεί: "Θέλω την αλήθεια, δεν θέλω άλλα ψέματα..." 

Oh Doctor please, some more of theese !

< Things are different today, I hear every mother say
Cooking fresh food for a husband's just a drag
So she buys an instant cake and she burns her frozen steak
And goes running for the shelter of a mother's little helper
And 2 help her on her way, get her through her busy day
Doctor please, some more of these, Outside the door, she took 4 more....>

Όπως είπε και ο Wolf στο Pulp Fiction < πριν βιαστούμε να  παρουμε πίπα ο ένας στον άλλον απο τη χαρά μας ας κοιταξουμε και λίγο τη δουλεια μας >.  Αμαν πια με το πόσο ωραία έγιναν όλα ξαφνικά. Ουτε ναρκωτικα να μας έδιναν.Οχι 4 more, 14 more χαπακια καταναλώνουμε στο Ιντερνετ καθε μέρα με τις δηλώσεις.

Γιατί γαντζωνόμαστε τόσο πολύ σ'αυτές; Μήπως στήνουμε βιαστικά το πανηγύρι στα λόγια για να προλάβουμε πριν αποδειχθεί τυχόν αυτο που ενδόμυχα φοβόμαστε; Ότι τίποτα δεν θα αλλάξει στην πράξη; Δεν μπορούμε να έχουμε απλά λίγη πίστη και υπομονή; Η μήπως νομίζετε οτι η πολιτική εξαρτάται απο τα λαικ ή τα dislike μας;

Υπάρχει βέβαια και αυτή η αποψη ότι οι αλλαγές είναι δύσκολες ότι το πρόβλημα είναι τεράστιο; Οταν πήγε ο Γερμανός διοικητής στην τραπεζα της Ελλαδος το 1940 για να κανει κουμάντο λετε να του είπανε <περιμένετε παρακαλώ να θαψουμε τα λεφτά και να κάψουμε όλα τα έγγραφα και μετά περάστε> ; Η εξουσία είναι εξουσία ακριβώς διότι ορίζει τις αλλαγές που θέλει να κάνει.

Ξέρουνε πολυ καλά και που είναι τα λεφτά και ποιοι είναι για μέσα.Τόσα χρόνια είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και ακόμη περισσότερα οι ΑΝΕΛ, ειδικα ο Καμένος που έχει τρέξει τόσα δικαστήρια. Και είναι κυβέρνηση, δεν είναι εγώ και εσείς. Οτι θέλουν κάνουν αν το θελουν. Εδω η προηγούμενη κυβερνηση έβαλε την μισή βουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής στη φυλακή χωρίς κάν στοιχεία ή δίκη. Θα πείτε οι προηγούμενοι δεν ήταν δημοκράτες. Σωστό. Ομως οι συμμαχοι στον πόλεμο δημοκρατικά σκότωναν τους Ναζί; Αν ήταν έτσι όλοι θα μιλούσαμε σήμερα Γερμανικά. Και δεν είπαμε να σκοτώσουνε κανέναν. Αλλά ακους εκεί ο Στουρνάρας λέει αρνείται να παραιτηθεί; Τι είναι αυτό; Εχει κατσει πανω στο ταμείο του κράτους το πήρε αγκαλιά και λέει είναι δικό μου και των φίλων μου;!

Ένα έχει αποδείξει η πράξη περισσότερο απο ποτέ αυτά τα 4 χρόνια. Η αστυνομία είναι τυφλό όργανο. Αν την διατάξει η κυβερνηση οι αστυνομοι θα κάνουν ότι τους πούνε. Δεν είδατε πόσο κόσμο δείρανε στις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα των Αγανακτισμένων; Τι νομίζετε είχαν προσωπικά με τον καθένα; Όσοι πρέπει λοιπόν πανε όλοι μέσα και σήμερα αν θέλει η κυβέρνηση και θα βγούνε κι αυτοί εξω όταν και άμα γίνει η δίκη. Εκείνο το νεαρό που το είχαν πιάσει για μια γιαφκα σε ένα γκαράζ πως το έβαλαν "προφυλάκιση" λεει 18 μήνες; Το Ρωμανό πέρα απο το ξύλο στη σύλληψη, που δεν του έδιναν ούτε άδεια εκαιδευτική όταν κόντευε να πεθάνει; Οταν έβγαζαν έξω τον Ξηρό; 

Όλα γίνονται άμα είναι για να γίνουν. Μην ανησυχείτε λοιπόν και βιαζεστε τοσο  "να παρουμε πίπα ο ένας στον άλλον" απο τον μεγάλο μας ενθουσιασμό με την καθε εντυπωσιακή δήλωση.  Η αλλαγή όταν έρθει θα φανεί στην τσέπη μας, όχι στην τηλεόραση και ακόμη λιγότερο στο facebook !

Η πρώτη ειρηνική επανάσταση στην Ιστορία της ανθρωπότητας ;

Όλες οι επαναστάσεις έχουν τρία κοινά κύρια χαρακτηριστικά. Το πρώτο ότι η κοινωνική κατάσταση, την ώρα που η επανάσταση ξεσπάει, έχει φτάσει, από την αδικία, την διαρκή κλεψιά, την φτώχεια το ψέμα και την απελπισία, στο απροχώρητο. Το δεύτερο ότι το σύστημα που κλέβει τους πάντες αισθάνεται πανίσχυρο να συνεχίσει να το κάνει με τον όποιο τρόπο ενάντια σε όλους και όλα. Τρίτο ότι μετά την επανάσταση η διαφορά είναι δραματική προς το καλύτερο, σαν να έχουμε ξεριζώσει ένα τεράστιο παράσιτο. 

Αν είτε οι πολίτες «αντέχουν ακόμη» λίγη κλεψιά, είτε, μόλις δεν αντέχουν, οι κλέφτες πουν «εδώ δεν μας παίρνει άλλο, πάμε να φύγουμε» απλά επανάσταση δεν γίνεται. Επίσης δεν νοείται επανάσταση αν, αφού αυτή υποτιθέμενα έχει γίνει, τίποτα στην ουσία δεν έχει αλλαξει.  

Η κατάσταση πριν την 25^η Γενάρη, διέθετε τα δυο πρώτα κύρια χαρακτηριστικά. Ήρθε όμως η ψήφος και ευτυχώς «έφυγε» το παράσιτο χωρίς την κλασσική επανάσταση. Ο κόσμος δικιολογημένα πανηγυρίζει με την αναγγελία και μόνο των νόμων που θα προτείνει η νέα κυβέρνηση. ΣΥΣΑΧΘΕΙΑ κατ’ αρχήν (και με το παραπάνω) αφού απαλλάσσονται από κατάσχεση όλα τα σπίτια έως 200,000 και πρώτες κατοικίες έως 350,000. Αφοπλισμός των ΜΑΤ, σημαντικό. «ΟΧΙ» στην τρόικα, που ακούστηκε σε όλο τον κόσμο πιο ηχηρά και από το ΟΧΙ του 1940, και πολλά άλλα, σε επίπεδο δηλώσεων. Τόσα πολλά που ναι, ισοδυναμούν με επανάσταση. Αν γίνουν πράξη.

Διότι για να γίνει πραγματική ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ θα πρέπει η απαλλαγή να είναι μόνιμη. Όχι να πρέπει ο κόσμος να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ ας πούμε δέκα τετραετίες ώστε να ισχύει. Θα πρέπει λοιπόν, όμορφα και ωραία, όπως τέσσερα χρόνια οι τράπεζες μας τα έπαιρναν, διαμέσου των μνημονιακών κυβερνήσεων και των άθλιων νομοσχεδίων τους, τώρα να δώσουν, στους οφειλέτες που καλύπτουν τις ανωτέρω προϋποθέσεις, ένα χαρτί που να γράφει ότι ο πολίτης δεν οφείλει ΤΙΠΟΤΑ στις τράπεζες για την πρώτη κατοικία του. Τότε ναι, οι πολίτες θα έχουν την κατοικία τους, σαν δημοκρατικό και αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα,  θα αποζημιωθούν για την έως σήμερα τετραετή ληστεία δια των νομοσχεδίων και θα έχει γίνει ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ. Εξ άλλου με τα δικά μας λεφτά, αυτή τη στιγμή οι τράπεζες στην ουσία είναι κρατικές αφού  ανήκουν στο ΤΧΣ.

Το ίδιο με το διάσημο ΟΧΙ Βαρουφάκη. Δεν έχουμε πάρει τις πολεμικές αποζημιώσεις. Όλος ο πλανήτης μιλάει για τήρηση διεθνών συμφωνιών όταν όλοι ξέρουν, εδώ και 70 χρόνια, τι έκαναν οι Γερμανοί εδώ, και πόσα έκλεψαν, χωρίς ουδέποτε να αποζημιώσουν. Και όλοι μιλούν μόνο για το μανιπουλαρισμένο χρέος που έχουμε εμείς. Όταν το περιοδικό Forbes, το μεγαλύτερο περιοδικό για το χρήμα παγκοσμίως, λέει ότι στην πραγματικότητα έχουμε συντριπτικά μικρότερο χρέος από τουλάχιστον άλλες 5 Ευρωπαϊκές χώρες. Που είναι αυτές που μας κουνάνε τώρα το δάκτυλο.

Τα ψέματα, σε κάθε δικτατορία, πολύ πριν από τα ΜΑΤ και τους στρατούς, ήταν πάντα το πυρηνικό τους οπλοστάσιο. Κι επειδή, όπως όλοι έχουμε δει στις ταινίες, οι εγκληματίες οι απατεώνες και οι κλέφτες μόνο με το ξύλο, όταν τους ανακρίνουν, ξερνάνε την αλήθεια, γι’ αυτό γίνονταν παντα οι επαναστάσεις βίαιες. Αν τώρα τελείωσαν τα ψέματα πριν αρχίσει το ξύλο τότε ναι, έχει γίνει η πρώτη ειρηνική επανάσταση.

Όμως η μη παράδοση από τον Σαμαρά του μεγάρου Μαξίμου, δεν δείχνει να καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν τον έλεγχο, ούτε να σέβονται ότι κέρδισε ο λαός τις εκλογές, κι ας ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Οι τράπεζες καραδοκούν για να δημιουργήσουν κρίση ρευστότητας. Οι προδότες, κανονικοί σύγχρονοι δοσίλογοι, βγαίνουν δημοσίως, χωρίς καν κουκούλα αυτή τη φορά, και επαινούν τον κάθε Νταισεμπλουμ –προφανώς θεωρώντας τον εκπρόσωπο των «αγορών»- που υποτίθεται «τάπωσε» τον Βαρουφάκη. Για να μη μιλήσουμε για το κανονικό παρακράτος που δούλευε υπερωρίες όλα αυτά τα 4 χρόνια. Που βρίσκεται πίσω από τις δολοφονίες Γκιόλια, Παυλου Φυσσα και των δυο στο Ν. Ηράκλειο και ποιός ξέρει πόσων ξυλοδαρμών, τρομοκρατίας και εκβιασμών. Που αυτά τα τέσσερα χρόνια, ένεκα η πείνα, ακριβώς όπως στην κατοχή, στρατολόγησε πόσους άραγε για να εκβιάζουν κόσμο και κοσμάκη. 

Δεν γίνεται μια τόσο πλούσια χώρα σαν την Ελλάδα ρημαδιό χωρίς μια πραγματική και στυγνή δικτατορία. Πολύ κακώς οι Έλληνες περιμένανε να ακούσουνε για φάλαγγες, ΕΑΤ-ΕΣΑ και να δούνε κάποιον στρατόκαυλο, επιτρέψτε μου την έκφραση, για να καταλάβουν ότι είχαμε δικτατορία. Που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους συνειδητότατα και καθόλου κατά λάθος. Ο Αδωνης και ο Λοβερδος ήξεραν πολυ καλά πόσες χιλιάδες θα πέθαιναν αμεσα όταν έκοψαν τα φάρμακα απο τα νοσοκομεία. Πέραν των οικονομικών ρυθμίσεων  που οδήγησαν χιλιάδες στην αυτοκτονία. Το μέγεθος του ανθρωπιστικού εγκλήματος που επιτελέστηκε στην χώρα μας αυτά τα 5 χρόνια, πέρα από τη ληστεία, είναι ασύλληπτο. Και δεν έχει την παραμικρή σχέση όχι με την Χούντα που όλοι ξέρουμε σαν αντιπροσωπευτικό στερεότυπο της δικτατορίας, αλλά ούτε με Χούντες σαν του Πινοσέτ ή του κανίβαλου Αμίν Νταντά . 

Αυτοί οι άνθρωποι, που έτρωγαν συμπολίτες μας ζωντανούς όλα αυτά τα 4 χρόνια, και όλοι όσοι τους βοηθούσαν να το κάνουν κυκλοφορούν ανάμεσα μας ακόμη. Υπεράνω πάσης υποψίας, διότι, απλά, υποτίθεται, έγινε η πρώτη ειρηνική επανάσταση στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Αυτή θα έχει γίνει μόνον όταν και στην πράξη σταματήσουν οι ψεύτες τον πόλεμο. Στα ΜΜΕ, στο Ιντερνετ, στις τράπεζες και βέβαια τη νύχτα. Που όλοι μας κοιμόμαστε ήσυχοι και ενθουσιασμένοι για την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την αρχή της επανάστασης. 

Σίγουρα είναι μια τεράστια επιτυχία που η αρχή της επανάστασης έγινε χωρίς ταραχές. Είναι επίσης μια παγκόσμια ιστορική πρωτοπορεία της χώρας μας λαμπρή όσο και η δημιουργία της Δημοκρατίας τότε. Όμως για να είναι ειρηνική και η συνέχεια της επανάστασης, και να γίνουν τα λόγια έργα, ώστε η επανάσταση να είναι πράγματι τέτοια, δηλαδή απόλυτη ανατροπή της κοινωνικής αδικίας, πρέπει όλοι να είμαστε σε εγρήγορση. Διότι οι αντίπαλοι δεν έχουν ακόμη συνθηκολογήσει όπως πρέπει.