Το πρόβλημα δεν είναι τα 2-3000 ευρώ που θα χάσει το κάθε νοικοκυριό το έτος, για τρία χρονια, όσο κρατάει το Μνημόνιο. Αυτά τα χρήματα, και την συνοδευτική απώλεια της ποιότητας ζωής του, θα τα παραχωρούσε ευχαρίστως ο κάθε τίμιος φτωχός Έλληνας μισθωτός και συνταξιούχος προκειμένου να τακτοποιηθεί επιτέλους η τοπική οικονομία απο το φαύλο κύκλο της διαφθοράς της διαπλοκής και της κακοδιαχείρισης.
Ο Ελληνας κατάλαβε ότι τα ταμεία ήταν άδεια. Όλοι ήξεραν ότι τα δάνεια και οι επιχορηγήσεις της ΕΕ είχαν πάει για τον τοπικο πλουτισμό και όχι για την ανάπτυξη. Αφου ακομη και χωριάτες που επιχορηγήθηκαν με 3 εκ. δραχμές τότε, για να αγοράσουν κοπάδια και να αναπτύξουν κτηνοτροφία, αγόρασαν κατσίκια τα οποία στην συνέχεια.... έφαγαν κυριολεκτικά ! Ποσο μάλλον τα μεγαλύτερα "λαμόγια", όπως τα λένε, που έφαγαν απίστευτα ποσά χρημάτων χωρίς κανένα έργο στο ποιλίκο. Οπότε είδε σαν λογικό που η μαμά Ευρώπη, πήρε τα ηνία, και ήρθε η Τρόικα για να βάλει τάξη. Ολα πλέον ελέγχονται και ολα γίνονται σύμφωνα με τις υποδείξεις τους.
Ομως κι αυτό, όπως και η οικονομική απώλεια, δεν θα ήταν πρόβλημα. Αφού θα πέρναγαν, και ύστερα θα ερχόταν μια καλύτερη οικονομία. Η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, της οποίας πλέον θα αποτελούσε η Ελλάδα απλά γεωγραφικό μέρος. Χωρίς Έλληνες κυβερνήτες επιτέλους ! Οι οποίοι απο το 1821, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ευδοκιμούν προδίδοντας συστηματικά και καταχρεώνοντας όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Κανείς δεν είπε όχι, να μήν πληρώσουμε. Κανείς δεν είπε όχι, να μήν σφιχτούμε, να μήν διορθωθούμε, να μήν αλλάξουμε. Εκτός απο αυτούς που έκλεψαν βέβαια που λένε όχι. Αυτοί δεν θα ήθελαν καθόλου να αλλάξει η κατάσταση αφού εκείνους βασικά οφελούσε. Κι εκεί ήταν που η κυβέρνηση Παπανδρέου έπρεπε να δείξει την πυγμή της. Οχι σε πόσους μισθούς και πόσες συντάξεις μπορεί αυθαίρετα να μειώσει, ουτε βέβαια πόσους έμμεσους φόρους μπορεί να βάλει. Αυτά ήταν μόνο για την αρχική περίοδο ο χρόνος χάριτος. Μέχρι να άρχίσουν να τρέχουν οι κατασχέσεις των περιουσιών, και η πραγματική, αφόρητη πίεση, στους κλέφτες που δημιούργησαν όλη αυτή την κατάσταση στη χώρα μας.
Προφανώς όλα αυτά τα μεγαλοσυμφέροντα θα αντισταθούν λυσσαλέα. Μπορει να απειλούν τον κ. Παπανδρέου την κυβέρνηση, ή και ολόκληρη την Ελλάδα, έμμεσα ή άμμεσσα με διάφορους τρόπους. Μπορεί να απειλουν τη ζωή πολιτικών και δημοσιογράφων, να απειλούν ακόμη και με πραξικόπημα, εμφύλιο πόλεμο ή εθνική προδοσία. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Αυτή το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα ερχόμαστε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε στο διαδραμματιζόμενο "Ελληνικό πείραμα".
O κ. Παπανδρέου καλεί τον κόσμο σε επανάσταση, και τους ζητάει το υστέρημα τους και τις συντάξεις τους σαν πολεμοφόδια. Τα λεφτά τα δίνει ο τίμιος κόσμος, όμως μόνο ο κ. Παπανδρέου ξέρει αν κι εκεινος κυνηγάει ή όχι αυτούς που πρέπει. Αν όλο αυτό γίνεται για την πάταξη της διαπλοκής και της απάτης ή αντίθετα είναι το απώγειο της απάτης. Όπου πλέον, μετά απο όλα τα πακέτα της ΕΕ που φαγώθηκαν τώρα οι κερδοσκόποι κλέβουν και το υστέρημα του φτωχού κόσμου, και τους μισθούς και τις συντάξεις.
Η οργή του κόσμου μπροστά σε μια τέτοια διαπίστωση θα είναι ασύλλυπτη. Και δεν είναι τόσο απίθανο να συμβαίνει. Τόσοι προκάτοχοι του κ. Παπανδρέου, κυβερνήτες της Ελλάδας, το χέρι που δεν ήθελαν να το δαγκώσουνε το έγλυφαν. Πρόδιδαν όλους τους άλλους με το αζημίωτο ή απο αδυναμία τι σημασία αλήθεια έχει; Σημασία έχει ότι αυτή τη στιγμή ένας ολόκληρος λαός ήδη αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στο παγκόσμιο μέτωπο της διαρθοράς και της διαπλοκής, προσπαθώντας να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή και την πίστη του στο σύστημα. Οταν ταυτόχρονα αγωνίζεται να αλλάξει νοοτροπία. Ο χρόνος χάριτος όμως που αγόρασε η κυβέρνηση με τα χρήματα των αθώων, κοντεύει να τελειώσει, χωρίς ο κ. Παπανδρέου να τα έχει βάλει ακόμη ούτε με έναν κλέφτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου