Πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι γράφοντας ανώνυμα στο διαδίκτυο δεν εκτίθενται. Αυτό ίσως μέχρι ενός σημείου να ισχύει. Μέχρι του σημείου που κανείς δεν έχει βάλει στόχο να βρεί τον τάδε ή τάδε πίσω απο ένα νικνειμ. Οταν το βάλει στόχο, το πιο πιθανό είναι ότι θα τους βρεί.
Οι υπολογιστές αφήνουν ίχνη. Κάθε γραμμή που γράφεται στο διαδίκτυο, θεωρητικά, μπορει να βρεθεί η φυσική της προέλευση. Γιατί είναι μηχανές που επικοινωνούν με μηχανές ανταλλάσσοντας πρωτόκολα επικοινωνίας. Λέει δηλαδή η μια μηχανή απο το τηλέφωνο της, στο τηλεφωνικό κέντρο, ότι θέλει να στείλει το τάδε πακέτο δεδομένων (ήχο, βίντεο, κείμενο) στην άλλη μηχανή που είναι επίσης κάπου όπου το σήμα επίσης θα φτάσει δια μέσου κάποιου δικτύου τηλεποικινωνιών. Το οποίο πάλι στα διόδια της κάθε ψηφιακής φράσης θα πιστοποιήσει την προέλευσή της όχι μία αλλά πολλές φορές μάλιστα.
Αυτό δεν γίνεται απο νοσηρή διάθεση ή επειδή το επέβαλε ο Μεγάλος Αδερφός αλλά γιατί η μια μηχανή, στην μια άκρη το κόσμου, θέλει όχι μόνο να στείλει κάτι στην άλλη, αλλά να την διαβεβαιώνει ταυτόχρονα και η άλλη μηχανή ότι το λαμβάνει, αλλιώς να διακόψει την σύνδεση και να επιχειρήσει ξανά την αποστολή. Κανείς δεν θα έστελνε ποτέ ενα δέμα με το ταχυδρομείο κάπου σε ένα μέρος της γής όπου δεν υπάρχει ταχυδρομείο, γιατί απλούστατα το δέμα θα χανόταν στην πορεία.
Τα δεδομένα αποστολής και λήψης, υπάρχουν. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν παρακολουθούνται όλοι και άν καταγράφονται όλες οι επικοινωνίες όλων σε προσωρινές βάσεις δεδομένων, όπως τα αρχεία βίντεοπαρακολούθησης πελατών των τραπεζών π.χ. και ύστερα απο λίγο καιρό καταστρέφονται. Ομως αυτό που είναι γεγονός είναι πώς αν κάποιος, και ειδικα το κράτος, θέλει να βρεί και να καταγράψει τα ίχνη, η ανωνυμία παύει.
Σαν συμπέρασμα,η ανώνυμη δημοσίευση στο διαδίκτυο δίνει μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση στο χρήστη. Αφ ενός νομίζοντας ότι είναι καλυμένος, γράφει πράγματα που ίσως επώνυμα δεν θα έγραφε ποτέ, αφ ετέρου, η ανωνυμία στο διαδίκτυο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου