Θα χαρίσουν λεφτά ή χρέη;

Από το τύπωμα των χαρτονομισμάτων και μετά, το παγκοσμιο νομισματικό σύστημα αρχίζει να χάνει ολοένα την αξία του. Ανάλογα με την ευκολία παραχάραξης τους, στην πορεία, η φούσκα αυτή ολοένα μεγαλώνει. Τα γραμμάτια και οι επιταγές, αρχίζουν να μεταφράζουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος αξίας, σε ανύπαρκτο χρήμα. Μεταθέτοντας την αξία μελλοντικά και στην συνέχεια , όταν δεν είχαν αντίκρισμα, ακόμη πιο μελλοντικά. Εκδικαζόμενα απο δικαστικά και νομικά συστήματα που ολοένα και καθυστερούσαν περισσότερο

Ετσι δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε το σύστημα λεφτά-σαν-χρέος.Λεφτά δηλαδή, τυπωμένα, που δεν αντιπροσώπευουν καμία αξία, όμως την ίδια στιγμή δεσμεύουν, δια μέσου του χρέους, κάποια πραγματική αξία. Φαινόμενο που φυσικα έχει γιγαντωθεί πλέον στην εποχή του ηλεκτρονικού χρήματος. Οπου το μόνο που αρκεί για να δεσμεύσει μια τράπεζα την περιουσία κάποιου, είναι να του εκχωρήσει ένα νούμερο, σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, που θα αντιπροσωπεύει χρήματα που εκείνη δεν κατέχει ούτε στο 1/100 !

Αν αυτό το σύστημα δεν υπήρχε, η οικονομια θα είχε την δυνατότητα αυτορυθμισης. Όταν το χρήμα συσσωρευόταν σε πολύ λίγους, (οπως γινόταν πάντα αλλά, περισσότερο απο κάθε άλλη εποχή, σήμερα), αυτόματα θα έφερνε την αγορά σε ασφιξία, αφού το χρήμα θα εξαφανιζόταν. Οπότε ο ηγεμόνας ίσως σκεφτόταν να χαρίσει τότε κάποια χρήματα, ώστε η βάση της πυραμίδας να ξανατροφοδοτηθεί με χρήμα, το οποίο ούτως ή άλλως θα κατέληγε και πάλι στην κορυφή. Αν δεν το σκεφτόταν, θα κατέληγε σύντομα να μετράει τα χρυσά του φλουριά, σε ενα βασίλειο όπου θα βασίλευε το έγκλημα, η φτώχια και η εξαθλίωση. Συνθήκες που θα έφερναν σύντομα τον ηγεμόνα σε κάποια γκιλοτίνα, και το χρήμα του έτσι και πάλι στις αγορές. Οι επαναστάσεις δεν γίνονται απο κακία. Γίνονται απο ανάγκη.

Σήμερα όμως άν έστελναν τον ηγεμόνα στη γκιλοτίνα, δεν θα έβρισκαν στο θησαυροφυλάκιο του χρήματα. Θα έβρισκαν μόνο χρέη του ενός και του άλλου. Σε ποσοστό 99/100 της περιουσίας του. Δεν θα έβρισκαν χρήματα να μοιράσουν στην βάση, οπότε η αγορά να ξανακινηθεί, και ο ηγεμόνας θα  αποκεφαλιζόταν τζάμπα.

Εκτός βέβαια άν έβγαιναν και χάριζαν τα χρέη. Τότε εκείνος που έχει το χρεωμένο χωράφι, ξαφνικά θα πουλούσε τις ντομάτες του και τα λεφτά που θα έβγαζε δεν θα τα έδινε στην τράπεζα για τα χρέη του αλλά στον άλλο, που πουλάει ποδήλατα. Οστις επίσης επειδή δεν θα είναι χρεωμένος για την επόμενη εισαγωγή, θα πάει στην ταβέρνα να τα πιεί με την οικογένεια του, και ο ταβερνιάρης αντί να πληρώσει το τοκοχρεολύσιο του μαγαζιού ή του εξοπλισμού, θα πάει διακοπές στα ελληνικά νησιά, όπου ο ξενοδόχος.... κοκ

Η παραπάνω θετική διαδικασία ντόμινο, σε αντίθεση με τις γνωστές αρνητικές, (the domino effect),  θα γινόταν και αν έβγαιναν και έδιναν χρήματα στον κόσμο ώστε να πληρώσει τα χρέη του, και στην συνέχεια με τα κέρδη της εργασίας του να καταναλωσει. Ενας εύσχημος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η αγορά ενέργειας. Ο κάθε ένας επιδοτείται για να παράγει ενέργεια την οποία στην συνέχεια παράγει απο ανανεώσιμη πηγή διαρκώς, δηλαδή χωρίς δικό του κόστος-χρήμα.  Την πουλάει ύστερα στο κράτος παίρνοντας χρήμα, το οποίο μπορεί να είναι κι αυτό πλαστό, όμως με το τζάμπα χρήμα που παίρνει πληρώνει τα τζάμπα χρέη που έχει, και έτσι αρχίζει με τα υπόλοιπα επιτέλους και πάλι να καταναλώνει.Και να κινεί την αγορά.

Το θέμα είναι ότι και οι δυο αυτές αντιδράσεις, τύπωμα και χάρισμα χρήματος ή παραγραφή χρεών, θεωρούνται απαράδεκτες "επι της αρχής"! Διαχρονικά, μόνο οι τράπεζες επιτρέπεται να τυπώνουν ανύπαρκτο χρήμα και να το δανείζουν. Η άρχουσα τάξη καλλιέργησε εδώ και χιλιετηρήδες την φιλοσοφία ότι πλούτος είναι η απομύζηση της μάζας.

Αυτό μπορεί να ίσχυε σε ενα μικρό ποσοστό, ή και κυριολεκτικά όταν πλούτιζαν όσοι άρπαζαν πόρους απο κάποιους άλλους. Ομως στο μεγαλύτερο βαθμό, απο την αρχαιότητα ακόμη ο πλούτος ερχοταν απο το εμπόριο. Πλούσιος έμπορος ήταν πάντα αυτός που είχε κάτι  χρήσιμο και καλό να πουλήσει και πολλούς πλούσιους πελάτες να το αγοράσουν. Απο χρεωμένους πελάτες τι μπορεί να πάρει ένας  έμπορος σαν αμοιβή των προιόντων και υπηρεσιών του; Τα τοκοχρεολύσια τους;

Μετά λοιπόν αρκετούς αιώνες παραχάραξη και τοκογλυφία, η αγορά θα πεθάνει. Ελλείψη αίματος-χρήματος. Λίγο πρίν πεθάνει τις προηγούμενες εποχές, γίνονταν επαναστάσεις. Τωρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε ούτε σε αυτό. Αφού δεν νοείται επανάσταση για να παρθει το χρυσάφι που δεν υπάρχει! Η επανάσταση πρέπει να γίνει επι της αρχής, επίσης. Η επαναστατική εξουσία, μετά που θα καταλάβει την εξουσία, θα είναι πάλι μια εξουσία. Θα πρέπει να κυβερνήσει με κάποιο σκεπτικό. Και το σκεπτικό που θα μπορεί να επιβιώσει ποσο μάλλον να ευημερεί πάντα, θα είναι πάντα ένα:

Πλούσιος έμπορος είναι αυτός που έχει πλούσιους πελάτες. Υγιές δέντρο απο πάνω είναι αυτό που έχει καλά ποτισμένες ρίζες απο κάτω...