Peak oil

Υπάρχει μια θεωρία ότι το πετρέλαιο τελειώνει πριν ο κόσμος προλάβει να αντικαταστήσει τις ενεργειακές του πηγές με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Οτι για μια ή και δυο δεκαετίες υπάρχει ενα  κενό ενεργειακής κάλυψης (ΚΕΚ). Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία η ύφεση, στην οποία οδηγούνται με όλους τους τωρινούς χειρισμούς όλες οι δυτικές οικονομίες, διευκολύνει το peak oil. Εχοντας δηλαδή λιγώτερα χρήματα, κάθε  νοικοκυριό, αγοράζει και στην συνέχεια καταναλώνει πολύ λιγότερα ενεργοβόρα μηχανήματα και υπηρεσίες. Οπότε επαρκεί και ο χρόνος μέχρι οι ανανεώσιμες πηγές να καλύψουν το κενό.


Όμως αν αυτό είναι ένα ψέμα; Αφού υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη ενέργειας, πώς εξηγείται που κάθε ξερό και ανεκμετάλλευτο βουνό παγκοσμίως δεν είναι ήδη γεμάτο φωτοβολταικά; Πώς εξηγείται που τα αυτοκίνητα, που μπορούν με μια απλή γεννήτρια υδρογόνου με κατασκευαστικό κόστος λιγότερο απο 50 ευρώ, να καίνε 35% λιγότερο όμως οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν το έχουν υιοθετήσει; Πώς εξηγείται ότι ενώ υπάρχει πρό δεκαετίας μελέτη του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία η πλήρη εφαρμογή των ανεμογεννητριών παγκοσμίως θα μπορούσε να καλύψει 15 φορές τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη, μια τέτοια κατεύθυνση δεν διαφαίνεται ούτε σήμερα; Πώς εξηγείται που η Σαχάρα που μπορεί να εκμεταλλευτεί εκτός απο τον ήλιο και τη θερμότητα στην παραγωγή ενέργειας, δεν έχει καμία ανάλογη εγκατάσταση;

Το Peak Oil δεν μπορεί παρα να είναι ένα πρόσχημα, μια δικαιολογία για να πραγματοποιηθούν άλλες ρυθμίσεις και αλλαγές μεταξύ των οποίων και η ύφεση. Που όμως έχουν δυο σενάρια. Το καλό και το κακό.

Το κακό σενάριο είναι οι τράπεζες, με αφορμή το Peak Oil να βρήκαν την ευκαιρία να εμφανίσουν σαν σωτήριο το εργαλείο με το οποίο μέχρι σήμερα κατέστρεφαν κάθε αξία. Μετατρέποντας την απλά σε χρήμα. Προφανώς όσο αυξάνεται μια ύφεση αυτόματα αυξάνεται η ανάγκη δανείου, αφού δεν υπάρχει ρευστό. Οι τραπεζίτες λοιπόν πάντα επεδιώκουν την ύφεση. Το ζήτημα είναι ότι το χρήμα, για τον τραπεζίτη είναι αυτοσκοπός. Αν λοιπόν είναι οι τραπεζίτες αυτοί που εξαγοράζουν τους πολιτικους ώστε να επικαλλούνται το Peak Oil για την ύφεση που απλά τους χρησιμεύει για να κερδοσκοπουν και να τοκογλυφούν, τότε ο κόσμος είναι χαμένος.

Το καλό σενάριο είναι η πολιτικοί αντίθετα, παγκοσμίως να έχουν υποδείξει στις τράπεζες να ρίξουν, δια μέσου μιας παρατεταμένης ύφεσης, σημαντικά την παγκόσμια κατανάλωση. Τότε ο κόσμος έχει μια προοπτική, και μάλιστα λαμπρή, άσχετα αν τώρα, φαίνεται μόνο η ύφεση. Ο λόγος είναι ότι η αναγκαστική εργασία είναι η ανοικτή πληγή της ανθρωπότητας απο καταβολής της. 

Κάθε αναγνώστης μπορεί εύκολα να καταλάβει πώς, αν είχε μόνο ενα μικρό διαμέρισμα, φαί, στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θέρμανση, ρούχα, στοιχειώδη μόρφωση εκείνου και των παιδιών του, ακόμη και τίποτε άλλο να μην είχε, δεν θα ήταν τόσο δυσαρεστημένος. Θα επέλεγε να δουλέψει ανάλογα του πόσο θα χρειαζόταν πλέον μόνο για να διασκεδάσει.

Ηδη τα ρομπότ δουλευουν για πολλές απο αυτές τις βασικές ανάγκες. Θεωρητικά ενα ρομπότ μέσω υπολογιστή μπορεί να "διδάξει" πάρα πολλές γνώσεις, παμπολλα διαγνωστικά τέστ πραγματοποιούνται ήδη απο ρομπότ, χιλιάδες θέσεις αγροτικής απασχόλησης έχουν αντικατασταθεί απο πολυμηχανές. Αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους άνεργους. Ίσως ενα σύστημα οπου πραγματικά τα ρομπότ θα δούλευαν για μάς, να το βλπέπαμε απο τώρα αν η πίεση απο το υφιστάμενο οικονομικοκοινωνικό σύστημα, δεν ήταν τόση μεγάλη. Δηλαδη σήμερα, τεχνολογικά ενώ μπορούν να δουλεύουν όλοι πολύ πολύ λιγότερο, πολιτικοοικονομικά αυτό είναι αδύνατον. Αφού αν μείνουν όλοι άνεργοι, θα καταρρεύσει κυριολεκτικά ο κόσμος. Ετσι όπως λειτουργεί ... ακόμη.

Η βελτίωση των κοινωνικών μας συνθηκών πάντα περνούσε μέσα απο τον περιορισμό της αναγκαστικής εργασίας. Προφανώς οσο μας υπηρετούν μηχανές πλείστα όσα προβλήματα προκύπτουν απο την προσπάθεια των ανεπτυγμένων κρατών να έχουν υπηρέτες τα υπόλοιπα κράτη, καταργούνται. Οπότε, όπώς όλοι καταλαβαίνουμε, σε ένα τέτοιο σχέδιο όσο λιγότερη ενέργεια ανανεώσιμη ξοδεύουν τα ρομπότ που θα μας υπηρετούν, για τις βασικές μας ανάγκες επιβίωσης, τόσο πιο εύκολα και τόσο πιο σύντομα ενας τέτοιος κόσμος θα προκύψει.

 Σήμερα, αυτά που ένας μέσος δυτικός καταναλωτής νοεί σαν βασικές ανάγκες επιβίωσης, είναι ένα αδιανόητο ενεργειακο μοντέλο. Που δεν θα μπορούσε να καλυφθεί ενεργειακά, απο εργασία μηχανών για μάς, ίσως ούτε στα επόμενα 50 χρόνια. Κι εκεί έρχεται η ύφεση για να κάνει την απαραίτητη διόρθωση.Αλλο είναι να επιδιώκουμε ενάργεια για 100 ρομπότ που εξυπηρετούν 100 βασικές μας ανάγκες και άλλο 1 εκ ρομπότ για 1 εκ πολυποίκιλες και ως επι το πλείστον άχρηστες καταναλωτικές μας ανάγκες.

Αυτή είναι η θετική πιθανή χρήση της απειλής του Peak Oil.

Φυσικά, αντί για ολα αυτά, θα μπορούσε απλά να γίνει μια παγκόσμια πολιτική συμφωνία, να χαραχθεί μια παγκόσμια πολιτική πορεία, και να ειπωθεί επιτέλους και η αλήθεια στον κόσμο ωστε να είναι και πιο συνεργάσιμος. Αν βέβαια υπάρχει κάποιο σχέδιο που μπορεί να ειπωθεί και δεν υφίσταται η ύφεση μόνο για την ψυχοπαθητική όσο και άνευ οποιασδήποτε προοπτικής απληστία των τραπεζιτών.